Kassu en Samson

Inmiddels de hoogste tijd voor mijn eerste bijdrage aan ons weblog, hoewel ik tot nu toe minder bijzondere ervaringen op doe dan Hans. De vorige week vooral besteed aan het schoonmaken van ons huisje dat bij nader inzien toch niet zo schoon bleek. Verder geprobeerd het een beetje aan te kleden en gezellig te maken, wat redelijk gelukt is. Redelijk, want met die afgrijselijke grote typisch Ethiopische fauteuils in ons kleine woonkamertje is er niet echt iets van te maken.
Bij de giftshop van Ethiopian Tourist and Trade Enterprise ben ik inmiddels goede klant en wordt ik zeer vriendelijk ontvangen. Ze verkopen er leuke traditionele prullaria en hebben zelfs een meubelafdeling met zware meubels met houtsnijwerk en leren bekleding maar ook wat lichtere bamboe varianten. Heb twee bamboe stoelen voor op onze veranda gekocht. Hilariteit en bekijks onderweg toen ik ze een voor een op mijn schouder naar huis vervoerde (nadat de winkeljuf maar niet kon begrijpen dat ik geen eigen auto had). Af en toe opbotsend tegen niets vermoedende Ethiopiers omdat ik niet in de gaten had hoe breed ik inmiddels geworden was. Als je dan alle busjes en taxis wilt vermijden, tja dan raak je wel eens iemand. Het werd pas echt leuk toen ik Wassange, een bevriende tourguide uit Arba Minch opeens tegenkwam vlakbij ons huis. Bleek in dezelfde straat te logeren, en startte als begroeting een serie schouderkussen (met je schouders tegen elkaar bumpen). Dat was dus geen gezicht een stoel over mijn linker schouder en bumpen met mijn rechterschouder.
Inmiddels hebben Jacky en Steven van onze groep me gevraagd hun interieuradviseur te worden als ze zover zijn met hun huisje dat eerst dringend een schilderbeurt nodig heeft.

Al met al gaat het goed hier, al is het leven heel anders dan in Arba Minch maar dat wisten we van te voren. Een van de dingen die ik het meeste mis is het uitzicht. Ons huisje heeft een hoge muur net zoals de huizen van alle buren. Gevolg is dat ik, hoewel we hier al 10 dagen wonen nog steeds niemand van de Ethiopische buren ontmoet heb. We komen op een of andere manier nooit op dezelfde tijd de deur uit. Het lijkt de Antoon Coolenlaan wel waar je je buren ook vaak niet ziet omdat je op de eerste verdieping woont.
In tegenstelling tot Arba Minch wonen we hier wel heel rustig, geen lawaai van orthodoxe of protestantse kerken en dat scheelt een hoop nachtrust. Verder hebben we sinds we hier wonen nog geen powercut gehad en hebben we tot nu toe de hele dag stromend water. Ja zelfs warm water en een bad. Hoewel de badkuip zo oud en beschadigd is dat hij bij ons waarschijnlijk in een weiland zou staan om de koeien uit te laten drinken. Over onze huisvesting dus absoluut geen klagen.

Ander verschil met Arba Minch is het grote aantal vrijwilligers en andere blanken hier. Al twee zondagen gezellige dingen samen gedaan zoals afgelopen zondagmiddag naar het Ghion hotel met zijn parkachtige tuin en grote zwembad. Hans heeft er lekker gezwommen en Abby, een van de nieuwe volunteers, en ik hebben genoten van de 9 Ethiopische bruidsparen die daar met hun aanhang voor fotosessies waren. Daar wordt veel bij gezongen en gedanst en is erg leuk om te zien. Het was er zo druk omdat het de laatste dag was voor de vastenperiode van 55 dagen die maandag begon en dan mag er dus 55 dagen geen vlees gegeten worden. En zeg nou zelf wat is een bruiloft zonder vlees. De komende weken dus weinig of geen bruiloften, het feest begint na Pasen weer.

Verder probeer ik om toch een beetje in conditie te blijven zovel mogelijk alles lopend te doen., hetgeen me tot nu toe aardig lukt. Het is niet altijd even fijn, want in dit droge seizoen is de luchtvervuiling af en toe niet om te harden. Er hangt vaak een paars/zwarte mist in de stad van alle uitlaatgassen van die niet of slecht afgestelde autos en bussen. Volgens mij krijg je minstens zoveel troep binnen als wanneer je een pakje sigaretten per dag rookt. Er is één verschil, je raakt er niet verslaafd aan en je mist het niet echt als het eens een dag beter is omdat de wind gunstig staat.

Het wordt inmiddels tijd om te gaan onderzoeken op welke wijze ik me hier een beetje nuttig kan maken. Vanmorgen ga ik eerst naar Broeder Kassu van een school die door onze oude vriend Mamo uit Arba Minch aangeraden is, waar een en ander aan nuttig werk te doen zou zijn. En volgende week een dag naar Debre Zeit, 50 km hiervandaan, om daar met ene Samson te praten over het youth project dat hij daar op wil zetten, en waarvoor hij Stichting Kunezuva om financiering gevraagd heeft. Over dat alles hopelijk binnenkort meer.