Goed nieuws, slecht nieuws

Weer even een korte kattebel van de afgelopen weken.
Een paar blogs geleden noemde ik al de plotseling van de universiteit verdwenen direkteur ICT. Misschien heeft dat wel een beetje een negatief beeld van hem bij jullie hebben opgeroepen. Prima. Ik had het nog onderkoeld belicht. Het goede nieuws: binnen twee weken was er een nieuwe. We mogen wonderlijk genoeg nog steeds geen ICT staf rekruteren (wachten op goedkeuring van het Ministry of Civil Service...). Dus deze man kwam uit het bestaande lerarenkorps, was afdelingshoofd. Het slechte nieuws: hij meldde meteen dat hij volgende maand november zijn promotiestudie en –onderzoek ging doen aan Addis Ababa University (AAU), voor vier jaar.

Goed en slecht nieuws wisselt elkaar hier vaak snel af. Slecht voor hem, maar goed voor de universiteit en mij: AAU ziet hem graag komen, maar er is om duistere redenen een stop op PhD-studenten in zijn vakgebied. Dus hij blijft bij ons (AASTU). En het werken met hem is zeer plezierig, hij is gedreven, intelligent en vaardig. Dus er is een kans dat hij toch af kan maken (en verder voortzetten) waaraan zijn voorganger en ik eerder dit jaar begonnen waren en waaraan de eerste in de praktijk niet veel bijdroeg.

Wel ligt de bouw van de AASTU campus nog steeds vrijwel stil, en zit er geen schot in sommige broodnodige voorbereidingen voor de ICT infrastructuur. In zulke tijden van kommer en kwel stort ik me dan maar weer op websites. Die van AASTU heb ik vanaf september in de lucht, op mijn eigen webspace in Karlsruhe, en het contract met Ethio Telecom om hem in Addis te hosten is rond. We wachten dus op de afdeling van ET die dat moet organiseren. Ondertussen mobiliseren we de deans en department heads om informatie aan te leveren. Binnenkort doe ik nog een Intranet, om ICT onderhoud makkelijker te maken.

Intussen schrijdt het leven in Addis voort. Vorig weekend hadden we het 40-jarig bestaan van Alemachen, waar Hanny werkt, een leuk feestje tussen de klompvoetjes en gipspootjes. En inmiddels is ook Herberg De Barmhartige Samaritaan aan huis weer gesloten, want aan het logeren van twee VSO vrijwilligsters met kleine problemen, afwisselend gedurende bijna vier maanden, is vanmorgen een einde gekomen door het vertrek van de laatste van de twee. Dat was Liz, uit Engeland teruggekeerd want hersteld slachtoffer van dat befaamde ongeluk in augustus. Zij is in totaal (augustus en oktober) maar een week of drie bij ons in huis geweest. Ze heeft ons gisteravond eerst nog gefêteerd op een avondje cultureel restaurant Habesha 2000, waar een voedzame Ethiopische maaltijd altijd gepaard gaat met traditionele dans en muziek.

Vanavond nog een feestje bij Dick en Ingrid - Dick is regiomanager voor KLM, en Ingrid werkt parttime als vrijwilligster bij Alemachen - en dan loopt ook oktober weer ten einde. Nog drie maanden te gaan.

Gewoontegetrouw weer even wat foto’s: beelden van de stad en van het feest op Alemachen; op http://hanshesseling.nl/60.pdf . Bijschriften:

1 typisch nieuw multipurpose-gebouw zoals ze in Addis verrijzen
2 heel veel leegstand binnen, zou als individuele winkeltjes verhuurd moeten worden
3-5 lunch in historisch Finfine-restaurant
6 bijna overal in Addis lijkt wel afbraak of wederopbouw aan de gang
7-8 in de maistijd koop je her en der rauwe, gekookte of geroosterde kolven op straat. Parmantig staan ze op hun puntjes
9-12 voorbeelden van NGO-borden in de stad. Je stelt je zo voor hoe dat gaat, achter de schermen. Love in action? Send a cow?
13 busstation/markt Meganagna
14 de tweeling van de wasvrouw een paar huizen bij ons vandaan
15 achtergrond: de bouw van Alemachen in 1983. Voorgrond: meisjes in Alemachen kleden zich feestelijk aan voor de ceremonie (kleding als gebruikelijk gekregen via Wings of Support, KLM)
16 een hyena nam een hap uit zijn gezicht. Zijn broertje overleefde het niet. Hij wordt binnenkort geopereerd
17-18 Father Jacques, die het tehuis jarenlang bestierde, bij de ceremonie
19 de staf kreeg allemaal een mooie leren tas; ideetje van Hanny...
20 ... die zelf ook bedankt werd met een cadeautje en haar eerste bisschop mocht kussen
21 de fotograaf
22 theatergroepje voerde een moraliteit op en leerde de kinderen dansen
23 zelf gehandicapte sportleraren geven gymles op Alemachen. Hier een demo.