Bole

De internationale luchthaven van Addis heet Bole Airport. Doorgaans een efficiënt vliegveld. Maar om een of andere reden is het de laatste tijd erg druk met afhalers / bezoekers. Misschien vanwege de feestdagen: Kerst, Nieuwjaar en Ethiopische Kerst (7 januari). Bezoekers moeten altijd eerst een kaartje kopen en dan in de rij voor ze binnengelaten worden.

Toen we op 8 december Maartje afhaalden viel het nog wel mee: een kleine drie kwartier in de rij en we waren binnen. Henk (Caminada) ophalen op 4 januari ging al slechter: ik meer dan een uur in de rij en Hanny voor de zekerheid gewoon buiten wachtend. Maar het toppunt kwam toen Hanny op 15 januari Riet ging afhalen. Terug in Nairobi van Mount Kenya las ik daarover haar volgende mailtje:

“...Maar nu het minder leuke deel: ik was al om ongeveer kwart over 7 op het vliegveld, waar een nog veel langere rij stond dan de vorige keer. Er werden zelfs geen kaartjes meer verkocht: full schreeuwde de dame. Toch maar even blijven staan en uiteindelijk gaf ze mij als enige een kaartje. Later kregen anderen ook weer. Dus ik in de rij. Het eeerste uur ging dat redelijk geordend, maar na een uur had ik in de gaten dat ik nooit op tijd binnen zou komen dus ik ben tussen twee rijen door verder naar voren gelopen wat meer mensen deden. Maar verder naar voren was het minder netjes, mensen begonnen gigantisch te drukken en te dringen en het werd echt onplezierig want je stond helemaal ingeklemd. Was nog lastig om mijn eigen tas vast te houden. En toen bleek dat ze vooraan steeds een groep mensen ineens doorlieten en dat de politie daarna de boel weer hermetisch afsloot. De massa had dat in de gaten en begon dus nog veel harder te dringen tegen de tijd dat men dacht dat er weer een groep doorgelaten werd. Een aantal agenten probeerde wel de menigte af en toe onder controle te krijgen maar dat lukt niet echt. Ik zat finaal klem toen we eindelijk bijna het bochtje om gingen langs een wachtershuisje; en dat begon gewoon beangstigend te worden want ik kon er ook met geen mogelijkheid meer uitkomen.

En toen was de politie het ineens zat (op zich terecht, want het was een onbeschofte en ongeciviliseerde bedoening). Dus toen we net het bochtje om waren begonnen ze er met de wapenstok op los te slaan om de meningte achteruit te dringen. Helaas dus niet het bochtje om want zo werkt dat niet maar recht achertuit de trap af. Je kunt de chaos wel raden, gegil, iedereen achteruit over elkaar heen vallend de trap af. Ik ben dus ook op die trap gevallen met iemand half over me heen, ondertussend proberend mijn tas bij me te houden. Uiteindelijk opgestaan met een beetje zere enkel en een zere bil; zullen wel blauwe plekken worden. Ik was allang blij dat ik weer stond en de meeste Ethiopiers in paniek weggerend waren. Ben toen toch maar weer de trap opgelopen en gewoon in de korte rij voor de ingang gaan staan die er nog stond. Achterom kijkend zag ik dus van alles op de straat liggen, waaronder vooral veel schoenen en slippers die mensen in de paniek verloren waren. Er moeten er heel wat op een of twee blote voeten naar huis gegaan zijn. Vervolgens schoot de rij weer niet op en ben ik gewoon uit de rij gestapt en botweg naar binnen gelopen. Daarbij riep alleen een beambte om mijn kaartje, dat ik hem gelukkig kon geven want dat zat ook nog weliswaar verkreukeld in mijn vuist geklemd.

En toen maar eerst even een machiato genomen binnen en vervolgens Riet op staan wachten. Het is mij nog steeds een raadsel wat al die mensen in de rij doen want in de aankomsthal was het niet eens veel drukker dan normaal. Weer een ervaring rijker, maar ik vind het wel toestanden een internationale luchthaven onwaardig!”

Het gaat inmiddels goed met de blauwe plekken verneem ik uit Dimeka, waar de beide dames nu zijn...

Een paar foto’s van de eerste drie dagen op Mount Kenya staan op http://hanshesseling.nl/38.pdf .
Wat er op staat:

1 zaterdag 7 januari eerst bijkomen van de nachtvlucht in de riante tuin van Wildebeest Camp in Nairobi
2 zondag op stap; landrover laat Henk en mij plus onze vijf man personeel (gids, kok, drie dragers) op een open plek in het bos achter
3 op weg naar ...
4 de eerste hut
5 – 14 flora en fauna onderweg op maandag (spot de olifant)
16 reuzenlobelia in bloei bij de eerste campsite, een verlaten plek in de vlakte met alleen maar een latrine – en we waren de enigen
17 vogel op een lobeliatop die bijna gaat bloeien
18 hoe hoger je komt hoe spectaculairder het landschap
19 de rock hyrax (kaapse cavia) leeft nog boven de 4000 meter
20 avondzicht op de toppen
21 belangstelling van beestjes...
22 ...bij het vroege opstaan op de tweede campsite