Verschil

Terug op je werk - altijd bijzonder. Hoe is het gelopen terwijl ik weg was? Zijn de klussen waarover we het eens waren geklaard? Geen grote rampen gebeurd?

Het viel niet tegen. Chef Yos is een doorzetter, en er was best veel in gang gezet; maar hij was blij dat ik weer mee kwam helpen het allemaal zijn beslag te laten krijgen. Dringende dingen eerst: het ICT budget 2002 (dat begint in Ethiopië in september aanstaande) moest binnen een paar dagen worden ingediend. Yos liet het zien. Veel aandacht voor ‘incentivisation’ weer, zoals ICT staf (die al in dienst is) tegen extra betaling les laten geven aan andere faculteiten of voor community development. Dat kan zomaar, in een officieel budget. Ik kon Yos op een paar vergeten posten attenderen, maar wat het meest opviel was dat er nog niet echt verband was gelegd met bestaande lange-termijn voorspellingen: de Business Process Re-engineering (BPR) eindrapporten bijvoorbeeld. De ICT kosten in de BPR aanbevelingen zijn in de eindversie teruggebracht van 114 miljoen Birr (zie ‘Luchtfietsen’) naar 78 miljoen Birr (ruim zeven miljoen dollar, 1 dollar is 11 Birr) over de komende vier jaar, maar dat is nog genoeg om lekker hoog in te zetten met je budget; er gaat toch wel in gesneden worden voor het is goedgekeurd.

Op de campus werd flink gegraven voor de nieuwe glasvezelverbindingen naar nog niet aangesloten gebouwen. Graven, dat doen dagwerkloners. Aan de nieuwe weg lopen honderden mensen te graven, met stenen te sjouwen, zand, steen en mortel aan te dragen voor rond 20 Birr per dag. Een geul graven en weer dichtgooien voor glasvezel kost 5 Birr per meter bij 80 centimeter diep. Pikhouweel meenemen, want in stenen kun je niet graven. Er hakte weer iemand door een waterleiding heen, maar er zijn dan ook geen markeringen of documenten.
Handwerk kan soms echt genant weinig opbrengen. We hebben een geweldige nieuwe kracht in het team die handig is met de boormachine en goed netwerkverbindingen in opbouwgootjes kan aanbrengen. Die krijgt nu 450 Birr per maand en doet daar keurig werk voor; in zijn vorige job bij de Technische dienst had hij 300. Ik wist dat nog niet toen hij per se mijn koffie een keer wilde betalen (8% van zijn huidige dagloon). Zo iemand moet het ook een beetje van incentivisation hebben: even wat betaalde privé gaatjes ritselen met het ding van de zaak – of zelfs een AMU klus buiten het eigen werk alleen tegen extra geld aannemen.

Een ander resultaat was dat onlangs eindelijk de tweede serie tweedehands-netwerkspullen uit de VS in Arba Minch aankwam. 12 januari waren ze al in Addis, maar de maand daarna had AMU’s liaison officer daar nodig gehad om ze uit de douane te krijgen – wat zo lang duurde volgens hem vanwege het papierwerk om als overheidsinstelling geen invoerrecht te hoeven betalen. Voor 2650 dollar aan tweedehands Cisco materiaal is nu binnen, en dat is goed voor een Ethiopische nieuwwaarde van zo’n tachtigduizend dollar (de modellen zijn wat ouder, maar dat is in de AMU-omstandigheden niet storend). Het was me niet gelukt het hele proces door de Universiteit te laten uitvoeren - ze konden niet in dollars betalen. Misschien ook wel omdat de deviezenvoorraad landelijk geheel uitgeput lijkt te zijn. Een nieuwe IMF lening van 50 miljoen dollar mag gebruikt worden om die deviezenvoorraad weer wat aan te sterken; streefreserve is 1,8 maand importkosten. Dus had ik de zending weer zelf via mijn creditcard betaald, en had de Universiteit me de tegenwaarde in Birrs vergoed.
Wat moet je met zoveel Birrs?
Als individu kun je al helemaal geen Birrs tegen harde valuta legaal terugwisselen. Maar omdat er af en toe Euro’s gedoneerd worden vanuit Nederland, voor Zigit school bijvoorbeeld, storten wij hier dan tegen dagkoers de universitaire Birrs weer in zo’n projektpot.

Een deel van de aangekomen Cisco apparatuur moest door een echte specialist worden geïnstalleerd. Ik had al collega-VSO’s gepolst, maar die konden dat niet. Onze eigen staf en ik ook niet. Dus had Yos drie bedrijven een offerte gevraagd voor het werk. De goedkoopste was eigenlijk ook al ieders favoriet: het eenmansbedrijfje van M., een nog niet zo lang geleden aan de Universiteit van Mekele afgestudeerde Computer Science man. Dezelfde die in 2004 als projektleider bij het Ministerie van Onderwijs juist alle Cisco netwerken op de negen oude Universiteiten had aangelegd en in bedrijf gesteld. Iedereen in ICT kent M. kennelijk, kijkt tegen hem op, en zegt dat hij ‘de beste’ is. Hij moet ook wel goed zijn, want hij heeft de Cisco CCIE kwalificatie, als enige in Ethiopië zegt men. In de begindagen van AMU’s network heeft hij ook regelmatig gratis advies gegeven, en hij zou de situatie dus goed moeten kennen. Op dit moment werkt hij voor ETC, Ethiopian Telecommunications Corporation, maar heeft zijn eigen PLC (Private Limited Company) er onlangs bij gecreëerd – dat verdient ook wat beter. Zijn uurtarief als geoffreerd is 750 Birr, maar hij zal niet meer dan het ingeschatte aantal uren rekenen en de klus klaren. Joepie, 450 Birr per maand voor de man die de netwerkkabels aanlegt, 750 Birr per uur voor de man die kern van het net configureert. Verschil moet er zijn. Totale kosten van M’s bezoek: ruim 17 000 Birr inclusief invliegen en logies. Dan moet AMU hem nog wel met een auto terugbrengen naar Addis. De andere aanbieders waren duurder maar ook onduidelijker... kwam iemand alleen of met z’n tweëen? Turn-key? Hadden ze de expertise wel?

M. kwam met het vliegtuig van zondag. Hij had een tweede man bij zich - die was van een van de andere aanbiedende firma’s, en liep mee om het vak te leren... Ik was voor de gelegenheid zondagmiddag ook even van de partij op AMU. Maandagmiddag om twee uur gingen de heren weer heen. En het was duidelijk – hier was een vakman, die heel goed wist wat hij deed, onverstoorbaar problemen trotseerde en oploste, en passant aan de AMU staf uitlegde hoe je het beste zus en zo kon doen, advies gaf over de verdere aanpak, en terugkoppeling op wat niet goed was. De klus kwam niet af, maar hij komt volgend weekend op dezelfde manier weer even, zonder extra kosten, om alles af te maken. Netjes! Terug in Addis gaat hij ‘gewoon’ verder met zijn huidige ECT-klus: consultancy over het NGN, Next Generation Network, van ETC voor spraak/data/Internet/mobiel dat binnen niet al te lange tijd het licht moet zien.
Voor wie de praktijk van alledag hier kent, met de falende mobiele netwerken, slooooom Internet, onvoldoende vaste telefoonlijnen, kan het verschil met zo’n superduper snel-alles-in-een-netwerk-binnenkort-in-dit-theater haast niet groter...

Nog even wat foto’s: van de Universiteit, van onze fraaie veranda, en van het huidige zaaddoosjesseizoen op de compound van Mekane Yesus. Zie http://hanshesseling.nl/vr1.pdf

Bijschriften:

1 De AMU campus gezien vanuit de heuvels erachter
2 M. configureert onder grote belangstelling de Cisco core switches op zondag. Staand naast mij Yos, de chef (ook wel kleine Yos); met de donkere bril collega Yos, de netwerker (aka dikke Yos). Om de zaak te compliceren heet de nieuwe Academic and Research Vice President (ARVP, de baas van kleine Yos): Yos. Normaliter benoemd als Dokter Yos.
3 Ons huis in de groene tijd (is alweer aardig over)
4 De veranda
5, 6 Op de veranda
7, 8, 9 Vanaf de veranda: Lake Abaya, ’s ochtends, ’s avonds en weer ’s ochtends...
10 ... en Bridge of God tussen Lakes Abaya en Chamo
11 Nachtvlinder op de veranda
12 Nog een betere veranda, met nieuwe volunteer Karen en Hanny: het terras van hotel Bekele Molle
13, 14 De droge tijd is begonnen. Het bloeien van de bomen is over, aan de meeste bomen op de Mekane Yesus compound rijpen de zaden. Een assortiment van dichtbij
15 – 22 De bomen die de zaden dragen
23 Toch nog één bloeiende boomsoort op het terrein