Als dat geen leuke zondag is!

Een paar weken geleden kregen wij een reactie op ons weblog van de familie Drayer die met hun 4 kinderen de kerstvakantie in Ethiopië zouden doorbrengen. Een van hun dochters is in Ethiopië geboren en vlak voor haar eerste verjaardag geadopteerd door dit gezin.
Zij waren op onze aanwezigheid geattendeerd door hun vrienden Ina en Willem Bloemendal, die ook twee in Ethiopië geboren kinderen hebben (Yesni en Luel) en die ik in mei in Arba Minch had ontmoet. Yesni heeft via een oproep op de televisie vorig jaar zo’n 1100 gevulde schooletuis en nog de nodige knuffels en dergelijke ingezameld. Een deel daarvan hebben we in mei naar de weeskinderen van de Katoenschool hier in Arba Minch gebracht.

Zaterdagochtend werd ik gebeld door de familie Drayer dat ze graag langs wilden komen en een afspraak voor zondagochtend was snel gemaakt. Dus zondagochtend met een Nederlands gezelschap, 8 man en vrouw sterk, lekker op onze veranda zitten praten over ons beider ervaringen in Ethiopië. Het bleek dat vooral de armoede van de vele (vaak gehandicapte) bedelaars in de hoofdstad Addis diepe indruk gemaakt hadden.
Natuurlijk kwam het gesprek ook op onze projectjes waarmee wij hier een klein steentje bij proberen te dragen. En toen bleek dat het niet alleen heel leuk en gezellig was om elkaar te ontmoeten hier in Arba Minch maar dat ze ook nog eens heel veel giften bij zich hadden. Voor vertrek hadden ze in Nederland leuke katoenen armbandjes gevlochten in de kleuren van de Ethiopische vlag: rood, geel en groen. Die armbandjes hadden ze verkocht om wat geld in te zamelen voor Ethiopië. En wat klein begon eindigde groot, de totale opbrengst was meer dan 2000 euro. Voor een deel van het geld hadden ze inmiddels zelf een goede bestemming gevonden tijdens hun 5-daagse verblijf in Addis Abeba, maar er was nog ongeveer de helft over. Die 14.605 birr kregen wij overhandigd om aan onze onderwijsprojectjes te besteden. Geweldig !!!! Dat wordt een mooie bijdrage aan de noodzakelijke extra schoolbankjes en hopelijk ook de bouw van nieuwe toiletten.
Verder kregen we nog een vracht schriften en pennen, waar we de weeskinderen van de school in Zigit en de Katoenschool in Arba Minch blij mee zullen maken.
En of dat alles nog niet genoeg was hadden Ina en Yesni ook nog een tas met Nederlandse lekkernijen voor onszelf meegegeven. Met die chocoladeletters gaat het helemaal goed komen.

Terwijl de Drayers nog bij ons waren kwam Mamo een partij armbanden en halskettingen brengen die door een Hamer familie uit de buurt van Dimeka gemaakt worden. (Father) Paddy van de missie in Dimeka heeft deze mensen geholpen een winkeltje op te zetten dat door een paar families gerund wordt. Voor deze families betekent dat wat extra inkomsten die ze in dat zeer droge en arme gebied heel goed kunnen gebruiken en voor de bewoners van die streek dat ze voor een paar batterijen, een stukje zeep, een blikje tomatenpuree en meer van die kleine maar essentiele boodschapjes niet langer een paar uur hoeven te lopen naar de winkels in Dimeka. De families die het winkeltje runnen maken ook armbandjes en nu op verzoek van ons ook halskettingen. Die kettingen koopt Father Paddy van ze en hij probeert ze vervolgens weer te verkopen, bijvoorbeeld op de markt in Dimeka, maar ook via familie en vrienden in Ierland.
En op deze manier werd het ook voor Dimeka een goede dag want samen hebben we 17 armbanden en 23 halskettingen gekocht. (Henk en Maria, ik stuur er binnenkort een aantal naar jullie op).

‘s Middags hebben Hans en ik de opbrengst naar Paddy gebracht. Paddy is even op de missie in Arba Minch, mede om de mis in de kerk hier op te dragen omdat de eigen priester (John Skinnader) met de Kerst naar Ierland is. Toen Paddy hoorde dat wij naar Azië op vakantie gingen gaf hij het geld meteen terug en vroeg ons om leuke, goedkope sieraden te zoeken die vervolgens weer in Dimeka verkocht zouden kunnen worden. Paddy is nu weer een paar andere families aan het helpen met het opstarten van een winkeltje. Hij doet vaak inkopen voor ze die ze dan wel zelf moeten betalen, maar deze sieraden krijgen ze als geschenk waardoor ze wat extra winst kunnen maken. Ik vind het geen straf om wat te gaan rondstruinen op de Aziatische marktjes.

En zo denk je woensdag nog dat het wel heel stil en misschien een beetje saai gaat worden nu Brechtje en Friso weer naar huis zijn en ook Rob en Judy, onze Engelse collega vrijwillligers teruggekeerd zijn naar Engeland, en heb je zondag alweer zo’n geweldige ervaring!

Een paar foto's van een en ander op http://hanshesseling.nl/zg6.pdf