Lakeside

Een paar trouwe lezers vroegen om foto’s van ons nieuwe huis. Daar wonen we sinds 29 juni. Ik al langer, want op 23 mei kwam het huis beschikbaar en hebben we er samen een dag in gepoetst (toen Hanny dit las spotte ze: wat heb jíj gepoetst?) en een nacht geslapen, maar de 24e begon Hanny’s ruime maand zonder Arba Minch. Willem en Wilma, en Flip, Felice en kinderen hebben het huis inmiddels met eigen ogen gezien. Voor alle anderen: hier wat foto’s van in en om de woning (er bloeit ook weer een gave boomsoort). http://hanshesseling.nl/am13.pdf

Het is zondag. Typische wandeldag, zondag. Twee goede redenen. Eén: lekker vrij, leuke dingen doen. Twee: de godsdienstfanaten. Dit getuigt niet van respekt (al heb ik er in kleine kring een erger woord voor) maar de irritatie-opwekkende, decibellen-brakende, doorgedraaide priesters, pastors, voorgangers, en hoe ze verder nog heten vervuilen de lucht ’s zondags vanaf de vroege ochtend van alle kanten urenlang acoustisch met hun opvatting van eredienst via mega-luidsprekers. De orthodoxen spannen de kroon met regelmatig vijf uur achter elkaar Ge’ez declamaties, met een zekere trots dat dat al 1500 jaar zo is, sinds de heilige Jared zijn toonsysteem definieerde. Die wist alleen nog niets van luidsprekers. Wat zijn moslims dan sympathiek: een paar keer per dag een korte, ingetogen gebedsoproep. Er schijnt om die vreselijke herrie-pollutie een Duitse prof jammerend voortijdig Ethiopië uitgereisd te zijn, en thuisgekomen meteen de stichting CALM in het leven te hebben geroepen. Campaign Against Loudspeaker Misuse in Ethiopia. Hij spreekt van religious acoustic warfare – lees http://rhetoric-culture.org/calm.html . Hij heeft in Ethiopië wel aanhangers maar nog niets bereikt.

Een leuke zondagwandeling is bijvoorbeeld naar het cafe van de Lake Guides Association. Zeg maar Lakeside Cafe. Dat is zo’n zeven kilometer buiten Arba Minch / Sikella, dicht bij Lake Abaya. Eerst de Kulfo rivier over, dan richting vliegveld. Die weg nemen de meeste koeien ook, op weg naar de grazige weiden langs het meer; dus soms wandel je tussen het vee. De laatste vier kilometer voeren door oorspronkelijk bos, zoals je dat ook in Nech Sar national park hebt. Dat betekent dat je trossen bavianen tegenkomt, op de weg, in de bomen, in de berm; en hier en daar een wrattenzwijn, en heel af en toe in de verte een groep colobus-apen. Plus kleurige kleine, of luid krassende grote vogels. Vlak bij de crocodile farm, iets voorbij het Lakeside Cafe, zitten soms ook veel marabouts en gieren, want daar ligt regelmatig krokodillenetensafval (ik denk tenminste dat dat het is...). Er staan werkelijk oeroude bomen, de hele weg lijkt door een oerwoud te lopen. Dat dat niet zo is bleek toen ik laatst om het vliegveld heen wilde fietsen, als alternatieve route naar het Lakeside Cafe. De laatste kilometer voor het cafe liep het toch al smalle pad vrijwel dood tegen het woud, en moest ik de fiets over kleine wandelpaadjes tillen. Wild te over, maar ook grote rokende zandheuvels naast kaalgekapte of ook omgehakte woudreuzen. Houtskoolfabricage. Geen mens te zien (misschien maar gelukkig, zijn illegale houtkappers wel zo blij met een ferenj met een fiets op zijn schouder?). Het kostte moeite om een uitweg te vinden, de stand van de zon en het verre bonken van de bassen van Lakeside’s geluidsinstallatie hielpen; ik zat vol schrammen en stekels, maar uiteindelijk was daar plotseling toch gewoon de weg.

We weten het – het bos gaat er aan. Maar het is anders als je het zelf ziet. Het geeft ook weer een ander zicht op al die vrouwen die met die grote takkenbossen lopen te sjouwen. Waarvan je denkt: arme mensen, loodzware bossen sprokkelhout, soms op blote voeten kilometers lopen. Het is geen sprokkelhout. Het zijn de kleinere takken, mooi op maat gehakt, en goed als brandhout. Van de grotere takken en de stammen wordt houtskool gestookt. De mens heeft prioriteit, zei de (ceremoniële) president Girma Wolde Georgis laatst nog...

Een paar foto’s van Lakeside wandelingen (deze zondag wandelen we trouwens niet, we zijn ergens op de lunch gevraagd en bespreken later met weer anderen iets nieuws met VIP latrines, waar Hanny nog wel op terugkomt):

http://hanshesseling.nl/am14.pdf

1 Lake Guide Association Cafe
2 Ini en Jan (Duitse arts in opleiding) zijn komen fietsen
3, 4, 5 moeras rond het meer, je kunt bijna nergens bij de meerrand komen; van licht hout worden vissersvlotten gemaakt
6 ergens bij het vliegveld is een brug al een tijdje weg – het is daar toch niet druk, en met een omweg van 25 kilometer kun je ook nog aan de overkant komen...
7 ... of je moet even doorbijten
8, 9 koeien
10 – 14 warthogs en bavianen
15 croc farm
16 gieren en marabouts
17 in het bos kunnen kinderen soms kilometers lang achter je aan zeuren, en uiteindelijk toch als de beste vriendjes opkrassen
18 deze dames sloten ons in met hun bossen hout, en één ging even met de hand in Hanny’s broekzak. Takkewijven? Grapje waarschijnlijk
19 het bos verdwijnt via het bos
20 de weg van het vliegveld terug naar Sikella
21 bloem van de w... oh, sorry
22 bloem van de week