Profetional Profile

- Wat maakt werken in Ethiopië zo anders dan werken in Nederland?

- Oh help, een analyse. Niks beters te doen?

- Jawel. Morgen, zaterdag, 500 km met een AMU auto naar Addis, zondag met een paar mensen alle daar binnengekomen sollicitaties filteren, maandag de geselecteerde kandidaten interviewen, dinsdag weer naar Arba Minch terug om daar woensdag de lokale kandidaten...

- Wat, zondag voorselectie en maandag interview – hoe wil je dat die kandidaten op tijd zijn voor dat sollicitatiegesprek?

- Gewoon, dat is hun probleem. We hangen maandagmorgen een lijst op. Ze moeten zelf maar komen kijken. Als ze ergens anders wonen dan in Addis kunnen ze maar beter zorgen dat ze in de buurt zijn.

- Wat voor sollicitanten zijn dat dan?

- Even nadenken graag!! Half mei hadden we van het bestuur van AMU toch goedkeuring om ICT met 8 medewerkers uit te breiden? Was ik toch nog zo trots op, bereikt binnen een kleine drie maanden? Ik had in een paar dagen de functiebeschrijvingen en de advertentietekst klaar. Maar ja, toen duurde het tot laat in Augustus voor hij geplaatst werd... En dan moet alles ineens snel. Sollicitaties binnen tien dagen na plaatsing inleveren bij AMU of het Addis AMU Licence Office, en een of twee werkdagen later de gesprekken. Jee, ik hoop zo dat er goeie mannen en vrouwen bij zitten! Komt er eindelijk weer wat werkvolk bij op ICT...

- Hoezo? Is dat er niet meer dan?

- Breek me de bek niet los! Wil je nou wel of niet een analyse? Wat maakt werken hier zo anders? Bijvoorbeeld drie dingen in de universitaire omgeving hier, die hard aankomen.
Eén: bijna iedere Bachelor wil Master worden, en bijna iedere Master wil ooit zijn PhD halen. En liefst in het buitenland. Niet vreemd, natuurlijk, Maar de universiteit drijft dus op krachten die zomaar plotseling het roer om kunnen gooien als er een mooie kans langs komt. En de overheid stimuleert dat: een vijfjarenplan financiert 2000 PhDs en 10000 Masters, en waar dat niet in Ethiopië kan dan maar aan buitenlandse universiteiten. In China en India - vanwege kostenbeheersing. Dan moet je daarvoor eerst twee jaar in Ethiopië hebben gedoceerd, en daarna weer twee jaar. Jammer alleen dat daar nou weer nergens de hand aan wordt gehouden - behalve de universiteit van Mekelle, waar iemand voor vijftigduizend Birr garant voor je moet staan voor las je niet komt opdagen. Je mag ook zelf je eigen scholarship scoren, en naar Europa of Amerika ontsnappen, waar dan soms geen verdere voorwaarden aan zitten. AMU’s Internet wordt dus voor een groot deel voor de jacht op scholarships gebruikt. Vraagt iemand je hulp,kun je er donder op zeggen dat hij of virussen heeft, of dat hij zijn aanmeldingsformulier voor de hahaha-universiteit niet kan downloaden.
Twee: het Ministerie van Onderwijs dikteert. Dikteert wat? Bijna alles. Onder andere, en dat is heel goed: ICT training. Met medefinanciering van NUFFIC. Maar wel, en dat is minder goed, heel lang. Je staf kan zomaar twee of zelfs drie maanden weg zijn. Voor cursussen waar sommigen in de praktijk niet zoveel wijzer van terugkomen... Daarnaast heeft het Ministerie dit jaar ook aan alle universiteiten dwingend een Business Process Re-engineering activiteit voorgeschreven, om de strukturen rijp te maken voor de gigantische expansies naar drie maal zoveel studenten in vier jaar tijd. ‘De BPR’, in de volksmond. Goed doel, maar gevaarlijk! Wat kan je daar een portie oeverloos verbaal mee bezig zijn als je pech hebt!
Drie: het verschijnsel Summer Course. Van half juli tot eind september zijn de reguliere studenten weg. Jammer van die lege gebouwen, die ongebruikte lescapaciteit, die docenten die zoveel vrije tijd helemaal niet nodig hebben. De Summer Courses bieden daarvoor een prachtoplossing: een alternatief opleidingstrajekt naar universitaire diploma’s, uiteindelijk zelfs (via een laatste jaar regulier student zijn) het Bachelor’s. Het stroomt ’s hier zomers dus vol met leraren van lagere en midelbare scholen die hún vakantie ook weer lekker gebruiken om slimmer te worden (ook Habtamu, die de oplettende lezers wel kennen). Moeten ze wel flink voor betalen. Gouden tijden voor de docenten, die krijgen dubbel salaris. Ook goede tijden voor de gewone medewerker: ieder personeelslid heeft het recht ’s zomers in diensttijd minimaal in deeltijd Summer Courses te volgen. Daar hoort huiswerk bij, voor de avonduren – of gewoon voor als het toch te warm is overdag...

- Ik zie hem al hangen. De ICT medewerkers waren lekker op summer class in de zomer, en jij zat met de gebakken peren?

- Je ziet nog niet de helft hangen! Alle drie die fenomen vielen samen vanaf juli. Mijn baas kreeg een scholarship in Milaan aangeboden voor zijn PhD. Onderzoek naar snel computernetwerkverkeer op het electriciteitsdistributienet. Belangrijk voor ontwikkelingslanden inderdaad. Voor het eind van het jaar zit hij voor een paar jaar in Italië. Hij verloor dus in snel tempo interesse in wat we samen aan het doen waren, moest wel volop meedraaien in de BPR, kwam eigenlijk gewoon ook niet van vakantie terug, en schoof een opvolger naar voren – die op zichzelf best capabel leek, maar ook helemaal ondersneeuwde in de BPR, en die ook steeds maar niet officieel werd aangesteld. Counterpart foetsie dus – en je bent hier toch voor capacity-building, en niet voor interim-management en fire-fighting – waar het soms wel op uitdraaide.
Daarnaast verdwenen de systeemanalist en de assistent voor twee maanden naar Addis voor training. En sommige problemen moeten toch in ieder geval aangepakt en eigenlijk opgelost worden... door wie ook weer? Toen de systeemanalist na twee maanden terugkwam vond hij Arba Minch toch teveel een bush-dorp, verbrak zijn contract, en ging na drie dagen definitief naar Addis terug. De assistent pakte nog even drie weken extra cursus in Addis mee, en toen nog wat verlof, en geruchten zeggen dat hij niet terugkomt. Dan zijn er nog wat mensen op een kortere cursus in Addis (drie weken maar) en de rest is op Summer Course...

- Tja, geinig toch? En daar maak je je druk om? Je kan toch niet in je eentje al die mensen vervangen? “Wat maakt werken in Ethiopië zo anders”, nou dit dus, en als het niet gaat, gaat het toch maar niet?

- Ach,...
Misschien heb je gelijk...
Maar het is mijn stijl niet, je moet er tegen kunnen, en het gaf wel een dipje in Augustus.
En de aanstelling van die opvolger kan best nog even duren. In mei stapte bijvoorbeeld de ARVP op, de Academic and Research Vice-President. Onder hem viel ICT – en hij is ook nog altijd niet vervangen. Voor elk wissewasje is nu goedkeuring van de president nodig...
Ik heb vandaag vast even de sollicitaties gescand die hier waren binnengekomen. Zestien stuks. “My profetional profile is...”, “My hobbies are ... and respecting others”.
Dat laatste is toch goed nieuws. Of niet?

- Zal wel. Ik kijk wel even naar die AMU foto’s van je op http://hanshesseling.nl/am15.pdf . Wat stellen ze voor?

1 Habtamu op zijn dorm – normaal moet je die delen met vijf andere studenten, in Summer Courses met drie. Twintig van die kamers op een verdieping, één toilet- en doucheblok per verdieping
2 Balkon van de kamer met de was
3 De meidendorm aan de overkant
4 Studenteninteresses op de kamermuur
5 Ronaldo El Phenomena
6 De alomtegenwoordige koe loopt voor de AMU klaslokalen
7 Het was weer hard werken vanochtend:
8 Lunchpauze op het secretariaat
9 ICT - het toetsenbord wijkt voor lunchdevotie
10 De weverboom onderweg naar AMU’s lunchrestaurant
11 Bloem van de week – weer een andere acacia op AMU