Tussenstand

Diverse lezers moeten we inderdaad gelijk geven: de fotos bij de laatste aflevering zijn niet te openen. Op een of andere manier gaat het uploaden ineens niet meer en wordt het bestand steeds beschadigd. Want Hans ook probeert het wil niet goed gaan en we weten niet waar het aan kan liggen. Dus voorlopig even zonder foto's verder.
Moeten jullie toch allemaal nog persoonlijk die verre reis gaan maken.

Veel schokkends is hier de afgelopen dagen niet gebeurd of het moet zijn dat ik tijdens een lange wandeling van 30 kilometer die voor een groot deel vrij sterk dalend was een zo grote blaar onder de nagel van mijn grote teen heb opgelopen dat die nagel er nu afgaat. Helaas, maar de wandeling was zeker de moeite waard.
Volgens de Ethiopische kalender is het dit weekend Pasen en dat betekent het einde van een vastenperiode van 2 maanden, waarin het grootste deel van de Ethiopische bevolking geen vlees of zuivelproducten mocht gebruiken. Pasen is hier dan ook een heel belangrijk feest dat vooral in familiekring gevierd wordt. Omdat studenten hier niet zelf de stad kiezen waar ze studeren en ook bijvoorbeeld leerkrachten veelal door de overheid ergens geplaatst worden, betekent dat dat er een hele volksverhuizing op gang komt en de universiteit een week lang redelijk uitgestorven zal zijn. En omdat er in de week na Pasen ook nog twee nationale feestdagen zitten: jawel 1 mei de dag van de arbeid (ik vrees dat dag van de werkloosheid hier toepasselijker zou zijn, wat ongepast om dat te vieren) en 5 mei bevrijdingsdag (Ethiopië bevrijd van de Italianen), hebben wij besloten dan ook maar een korte vakantie te gaan nemen. We vertrekken vrijdag als we een plaats in een bus kunnen bemachtigen naar Awassa, de hoofdstad van de SNNPR regio waar we wonen. Een busreis van ongeveer 7 uur over een afstand van 250 kilometer. Na een paar dagen willen we verder reizen naar Wondo Genet waar de warme bronnen zijn en van daaruit nog een paar dagen naar Lake Langano, het enige meer in Ethiopie waar geen bilharzia is en waar je dus kunt zwemmen.
De komende anderhalve tot twee weken dus geen nieuw verhaal op het weblog.

Maar voor we weg gaan willen we wel nog even het hele goede nieuws melden over het Eneredada project. Inmiddels is aan reeds gedane en toegezegde giften een bedrag van 5200 euro binnengekomen. We kregen bijvoorbeeld eergisteren bericht dat het bedrijf waar Maartje werkt 100 - 150 bankjes wil schenken. Dat schiet dan ineens lekker op. We zijn er natuurlijk heel erg blij mee en hebben geprobeerd iedereen een persoonlijk bedankje te sturen. Alleen, Jan en Marjet en Jan en Dieneke: op een of andere manier hebben we hier jullie mailadres niet en konden we dus geen bedankje sturen. Als jullie ons jullie mailadres willen sturen op hans_en_hanny@hotmail.com dan kunnen we jullie ook weer eens persoonlijk mailen.
Als we terug zijn in Arba Minch willen we weer in gesprek met de school en de kebele om te kijken op welke wijze we hen nog verder kunnen ondersteunen en wat zij en de ouders daar zelf ook aan kunnen bijdragen. Want we blijven het belangrijk vinden dat zij er zelf ook op zijn minst energie en mankracht in steken zodat het ook hun project wordt en ze er in de toekomst zelf moeite voor blijven doen om de school kwalitatief niet alleen op peil te krijgen maar ook te houden.