Werk op AMU

Op elke doordeweekse dag hobbelt de AMU Toyota om vijf voor acht over de Mekane Yesus compound in de richting van het huis van Ato Tsegaye, de dean van AMU’s Health Sciences faculteit. Veel docenten en ander wetenschappelijk personeel woont op de campus rond AMU, vijf kilometer buiten de stad. Hogere functionarissen buiten de campus worden met busjes of Landcruisers opgehaald. Andere wetenschappelijke rangen met bussen. Administratief personeel ook met bussen, niet altijd dezelfde.

Ik heb geluk dat Ato Tsegaye hier woont, anders had ik eerst een kwartiertje moeten lopen naar de asfalweg tussen Shecha en Sikella, de twee kernen van Arba Minch, om daar op een AMU bus te wachten. Nu stap ik hier in en slingert de auto over de ruwe hobbelwegen eerst een stukje stad door om meer wetenschappers op te pikken, en rijdt dan snel de vijf kilometer goed asfalt tussen Sikella en AMU af. ’s Avonds om zo’n kwart over vijf gaat het in omgekeerde richting. Wetenschappelijke staf wacht in de schaduw van het Management building, waar je ook op de balustrades kunt zitten. Administratieve staf staat verder buiten in twee keurige rijen in de late middagzon te wachten op de bussen naar Secha en Sikella. Meestal rijden die een paar keer. Tussen de middag gaan veel mensen zelfs ook nog eens op en neer met het AMU vervoer, lekker thuis eten. Ik alleen vrijdag, voor de vrijwilligersmaaltijd in het Tourist Hotel.

Vanmorgen heb ik met mijn baas Fikru onze voorlopige plannen voor het ontwikkelen van ICT bij AMU gepresenteerd aan de president. De academic and research vice president zou er ook bij zijn maar die liet verstek gaan. Er is eigenlijk nog heel weinig op ICT-gebied: een computernetwerk van enige omvang, met als enige dienst een (hele slome) Internettoegang. Een paar essentiële diensten zijn in ontwikkeling: email, proxy (voor efficiënter Internet-gebruik). Onze plannen bestonden uit drie hoofdonderdelen: de ontwikkelingen die wij zelf voorzien, de ontwikkelingen die eigenlijk uit het AMU Strategic Plan 2005 – 2010 zouden moeten worden afgeleid (best een goed bestaand document), en de ontwikkelingen die uit de ICT policy voor de universitaire sector volgen. En het mandaat dat we vroegen was vooralsnog nogal makkelijk: nog geen budget, nog geen FTE’s, alleen maar een struktuur om met de stakeholders in ICT te overleggen. Om naar aanleiding daarvan de gedetailleerde scenarios op te stellen waar management later dan wél uit moet kiezen, met de budgettaire, personele en organisatorischegevolgen ervan.

Een plezierig en succesvol onderhoud – ik was eigenlijk best tevreden. Veel goed en direkt commentaar. Fikru was er niet helemaal gelukkig mee, er werden dingen gezegd die hem niet meteen echt uit kwamen, maar ik hoop hem te kunnen overtuigen dat het weerwoord dat we kregen duidelijk en vrij ondubbelzinnig was en dat we dus het beste sommige strategieën kunnen veranderen om daar aansluiting bij te houden. Het blijft wel afwachten of expliciete toezeggingen (“als jullie x hard kunnen maken dan zal ik daar y tegenover stellen”) ook zullen worden nagekomen.

Onderweg van en naar de Amu over de asfaltweg valt één ding bijzonder op: koeien. In grote kudden sloffen ze ’s morgens Sikella uit en ’s avonds weer in, door wolken van stof (het is ver in de droge tijd) langs het asfalt maar ook vaak eroverheen. Heb je een koe, dan stuur je hem met een herder mee in zo’n kudde. Gaan grazen en drinken bij het Abaya meer. Broederlijk lopen grote groepen geiten mee. Links van de asfaltweg komt op een zeker moment de toegangspoort naar AMU, met de laaggespannen ijzeren kettingen die worden neergelaten voor het personeelstransport – maar ook voor sommig vee, dat soms over de campus trekt of er waarschijnlijk ook ergens het gras gaat korthouden. Daar komt een nieuwe lichting eerstejaars, zou je haast in jezelf spotten. Het langste gras groeit in de omgeving van het zwembad. Het moet wel het enige zwembad zijn in een omtrek van zeker tweehonderd kilometer, een bad met wedstrijdafmetingen wegens zijn sportbestemming, maar er zit geen water meer in sinds volgens zeggen ruim een jaar geleden een student die niet kon zwemmen erin verdronk. De meeste mensen kunnen hier niet zwemmen. Mooie meren, Abaya en Chamo, maar de een is bijzonder modderig, en de ander is helder maar heeft al evenveel bilharzia en krokodillen. Het mooiste van AMU’s zwembad is dat er een openlucht koffiebar is onder grote oude bomen, waar je na de maaltijd in de universiteitskantine (ook gedeeltelijk openlucht, dat krijg je met dat warme weer) nog even kunt uitbuiken van de injera of pasta.

De laatste dagen was er een nieuwe routine bijgekomen zodra ik met de AMU Toyota terughobbelde op Mekane Yesus: water halen. Tegen zessen schroeft de klusjesman/technicus Abebe de kraan van de watertoren op het terrein open, om de verzamelde jerrycans en emmers door de bewoners te laten vullen. Water kwam namelijk vanaf dinsdag niet meer uit de kraan, maar moest worden opgehaald. Je beseft pas hoeveel zo’n WC opslorpt als je zelf de stortbak moet bijvullen. En de truc van douchen met een paar glazen water leer je ook weer te beheersen. Maar verrassing: toen we vanavond langs de watertoren (tanker, zegt Abebe, dat is misschien ook een betere naam) reden was er niemand. Er was weer zoveel water ingekomen dat in ieder geval vandaag de druk weer gewoon voor een uurtje op de leidingen kon. Lekker, alle bakken weer aan je eigen kraan vullen, en weer douchen!

Een tweede verrassing: het is eindelijk gelukt om een SIM-kaart te kopen. Zwarte markt, twee en een half keer zo duur als bij de ETC (als ze ze zouden hebben). Echt splinternieuw, met ongekraste PIN en PUK codes. En met het bonnetje van de originele aankoop bij ETC: 5 dagen geleden in een kleine stad een dagreis hiervandaan. Goede zaken voor de handelaar en zijn tussenpersoon – maar nu kunnen we dan eindelijk bellen en gebeld worden! Hanny heeft de telefoon, en wie de drang voelt om nog eens met Ethiopië te bellen: 0251 916876249. Kan relatief goedkoop (15 ct per minuut) via 0900 1924. O wat was het leuk om voor het eerst weer uit ons eigen huisje met Brechtje te babbelen!

Foto’s bij deze aflevering: http://hanshesseling.nl/arba/am4/index.htm
Achterstallig fotowerk komt nog op http://hanshesseling.nl/arba/am3/index.htm (zelfs op zaterdag is de bandbreedte van AMU voorlopig ontoereikend. Ik blijf proberen...)