Vossenjacht

Onze eerste week In Country Training zit er op. Elke ochtend twee uur Amhaarse les, waar we eerlijk gezegd niet erg veel bijgeleerd hebben. Achteraf gezien ben ik heel blij dat wij in Nederland al een paar lessen gehad hebben en nu onze eigen lesboeken Amhaars bij ons hebben. In Arba Minch gaan we het zelf wel verder proberen. Hier hebben we echt op zijn Ethiopisch les gehad: een leraar die vooral zelf veel vertelt, eindeloos bezig is op een flap over te schrijven wat ook al in de stencils stond (en dan heeft hij ook nog erg veel moeite met het overschrijven omdat hij zelf de fonetische schrijfwijze niet kent en er tot overmaaat van ramp niet een maar zeker 3 verschillende fonetische schrijfwijzen gehanteerd worden). Wij hebben het redelijk laconiek over ons heen laten komen, maar de meeste vrijwilligers in onze groep komen hier om op een of andere wijze het onderwijs in de Engelse taal te helpen verbeteren en hebben dus zelf goede didactische vaardigheden. Sommigen ergeren zich groen en geel en zijn in deze ene week een jaar ouder geworden. Dat wordt nog lachen, want ik ben bang dat ze dit nog heel veel meer gaan meemaken; dit is nl precies de reden waarom ze hier zijn.

De scavenger hunt, zoals een vossenjacht in het Engels blijkbaar heet, was leuk. We moesten zelf met een line taxi op pad naar een bepaald koffiehuis waar een VSO vrijwilliger je kaart moest aftekenen en ondertussen moest je allerlei taken uitvoeren waarbij je de Amhaarse taal een beetje moest gebruiken. Dat was dus niet alleen lachen voor ons maar ook voor de Ethiopiers aan wie we de weg moesten vragen, of bij wie we er achter moesten zien te komen wat het ontwikkelen en afdrukken van een rolletje van 24 fotos kost. En dat we als ferengis (buitenlanders) 1 “qey shinkurt” (rode ui) en “and gimash kilo muz” (een halve kilo bananen) wilden kopen, dat vonden ze helemaal vreemd, een hele kilo was toch wel het minste dat verwacht werd.

Amhaars is af en toe knap lachen: voor ons zijn de klanken over het algemeen vrij makkelijk uit te spreken, behalve bepaalde explosieve klanken. Die krijgt Hans als enige van de hele groep uit zijn keel zonder dat alle anderen een paraplu nodig hebben. Ook is de klank van bepaalde woorden of namen lachen. Hans kwam gisteren niet meer bij toen we erachter kwamen hoe je de naam Fikre, de naam van zijn toekomstige baas, uitspreekt. Een i wordt meestal een soort u, dus dan weet je het wel. Onze leraar keek een beetje raar op van de slappe lach die we kregen: zijn dochter heet nl ook Fikr. Een van de Engelsen heeft toen maar voorzichtig uitgelegd waar die slappe lach vandaan kwam.

Naast taalonderwijs hebben we ook een aantal gastsprekers gehad, o.a. over de geopolitieke , culturele en economische ontwikkeling; en de rol die de vrijwilligers daarbij kunnen spelen. Ethiopie heeft een flink groeiende economie van 11 % per jaar. Helaas groeit de bevolking ook hard en bedraagt de inflatie 19 % per jaar. Ze zijn er dus nog lang niet.

Of het daarmee te maken had of niet, gisteren kwam het slechte nieuws dat er in heel Addis Abeba geen SIM kaarten meer te krijgen zijn waardoor we dus voorlopig nog niet gebeld kunnen worden. Daar balen we best een beetje van, maar ja: dit is ook Ethiopië. Onze Nederlandse simkaarten weigeren dienst, ook al was mij vooraf door Telfort verzekerd dat ik wel kon sms’en vanuit Ethiopië.
Misschien lukt het volgende week om in Arba Minch een simkaart te kopen.

Inmiddels hebben we kennis gemaakt met Judy, een Engelse dame van 60 jaar die ook als accompanying partner met haar echtgenoot mee is en in Arba Minch woont. Een heel aardige vrouw, dus dat wordt vast gezellig. We hebben al een beetje zitten bomen over het binnenkort samen verder proberen op te bouwen van een bibliotheek in een gebied vlakbij Arba Minch. In dat gebied worden met name ambachtsmensen en hun gezinnen behoorlijk achtergesteld/gediscrimineerd. Zij kunnen niet makkelijk naar school en kunnen ook nauwelijks lid worden van de kerk bijvoorbeeld (niet vanwege de kerkleiders, maar omdat de andere gelovigen dat zo ongeveer onmogelijk maken heb ik begrepen). Door daar nu een bibliotheek in te richten hoopt men dat de kinderen wat leren en door de bibliotheek ook toegankelijk te maken voor de andere inwoners hoopt men toch een beetje integratie te kunnen bevorderen. Althans dat is wat ik er tot nu toe van begrepen heb.

Het lijkt er ook op dat inmiddels duidelijk is dat we komen te wonen op de compound van een technische school (Mechanic Jezus ??). Het voordeel zou zijn dat het een heel aardig huis moet zijn en het nadeel dat het wel 20 -30 minuten heuvel afwaarts lopen is van het echte dorp. Met de boodschappen terug vanaf de markt zal dus met een lijntaxi moeten. Judy waarschuwde ons tevens geen schoon huis te verwachten en in Addis alvast de nodige schoonmaakmiddelen te kopen. Het had haar 4 dagen poetsen gekost voor haar huis redelijk schoon en bewoonbaar was. We zijn dus zeer benieuwd.
Verder zijn we heel benieuwd naar de beesten of beestjes die we aan zullen treffen. In Addis hebben we alleen nog maar s’avonds wat kakkerlakjes in de kamer en badkamer, gelukkig van een kleine soort. In Arba Minch moet je op bepaalde plaatsen je deuren erg goed dicht houden omdat anders de baboons (bavianen) je huis in komen en de koelkast leeghalen en verder meenemen wat ze kunnen gebruiken.

Zoals het er nu voor staat vliegen we pas zondag 17 februari naar AM omdat er alleen op woensdag en op zondag een vlucht is, en Hans woensdag in Addis nog een workshop heeft. Heel misschien wordt er nog een prive auto gehuurd om ons donderdags met de auto naar AM te brengen. Het kost 12 uur, maar schijnt een hele mooie tocht te zijn, dus wij hopen dat het alsnog de auto wordt.

Vandaag kreeg iedereen een envelop met 80 euro of 120 euro (koppel) om een uitrusting voor je huis te kopen. Wij hebben dus al lakens, een paar echte porceleinen borden en schalen gekocht en een strijkijzer. Dinsdag ga ik verder nog een beetje shoppen. Verder hebben we uitleg gekregen over hoe we ons petroleumstel moeten gebruiken om op te koken, we krijgen nl allemaal een petroleum (beter gezegd kerosine) pitje en een electrisch plaatje mee. Ik ga dus nog maar een tweede plaatje zelf kopen. Maar ja, als de stroom weer eens uitvalt zullen we het dus echt met het kerosinepitje moeten doen. Het stellletje heeft zelfs exact dezelfde groene kleur als het petroleumstel van oma vroeger.

Het laatste dat ik jullie nog wil laten weten is dat we ons deze week ook hebben laten registreren bij de Nederlandse ambassade hier, waar we erg vriendelijk ontvangen werden en we alvast een uitnodiging voor een feestje op Koninginnedag kregen. Maar ja om daar nou straks 12 uur voor in de bus te gaan zitten. De ambassade zit in een heel erg mooi nieuw modern gebouw, dat geloof ik al een of meer architectuurprijzen gekregen heeft. De dag erna voor een gezondheidsbriefing op de compound van de Britse ambassade geweest. Die was wel heel erg groot en luxe. Veel ambassadepersoneel leek op de compound te wonen en de kinderen konden er zelfs paard rijden. Ik heb gelezen dat ze zelfs een eigen restaurant op hun terrein hebben. Het was een enorm groot terrein.

Morgenmiddag gaan we wandelen in de Entoto Hills als mijn darmen tenminste weer rustig zijn. Ik heb gisteren nl in een restaurant salade gegeten, dat wordt afgeraden, maar het was zo’n nette tent dat ik dacht dat het daar wel moest kunnen: niet dus...
Hans is vanmorgen naar het ziekenhuis geweest omdat hij een keelontsteking had die maar niet overging en die is nu aan de antibiotica. Maar over een of twee dagen zijn we weer helemaal oké, hoor.

Nou dat was het weer even. Morgen proberen dit verhaal in een internet café gepost te krijgen en daar moeten jullie het voorlopig weer mee doen, want de internetfaciliteiten zijn hier zo slecht dat persoonlijk mailen hier eigenlijk niet te doen is. Ik heb twee keer geprobeerd om Inge een mail te sturen voor haar verjaardag. Twee keer ¾ uur tot 1 uur bezig geweest, maar het heeft niet zo mogen zijn. Dus Inge, bij deze alsnog gefeliciteerd met je verjaardag.
En niet te vergeten te zeggen dat we jullie reacties heel leuk vinden om te lezen.
Doeiiiiii !!!


Meer foto's van Addis:
http://hanshesseling.nl/arba/aa2/index.htm