De Duif

De laatste dag van de vakantie met Maartje en Arjen hebben we doorgebracht in Addis, waar we kamers gehuurd hadden bij de Norwegian Lutheran Mission, de NLM. De NLM heeft een prachtige compound, met diverse mooi westerse gebouwen, een prachtige aangelegde tuin, een speeltuintje voor kinderen en een heuse lagere school. Op de compound staan ook twee guesthouses waar je ook als niet-missionaris een kamer kunt boeken als er ruimte is. Wij hadden twee aardige kamers met beide een eigen badkamer en... wireless internet. Dus gedurende de dagen dat er stroom was konden we zowaar mailen en een digitale Nederlandse krant lezen, een ongekende luxe hier. Daar kwam ook het schitterende bericht binnen dat basisschool de Duif in Diemen, de school waar zus Margot les geeft, met de aktie die zij voor onze school in Zigitti gehouden had, maar liefst 5600 euro had opgehaald. Met dit bedrag kunnen we opnieuw een aantal schoolbankjes kopen en tevens een deel bestemmen voor nieuwe toiletten. De school had me inmiddels alweer vriendelijk aangekeken met een aantal hoopvolle zo niet, smachtende gezichten (non verbale communicatie is niet hun minste kwaliteit als ze iets gedaan hopen te krijgen) en kond gedaan van de noden die de school nog steeds heeft.

Aanstaande vrijdag is het Parents Day, de afsluiting van het schooljaar. Samen met Rob, de Engelse ex-volunteer die weer even terug is en bij ons logeert ga ik er naar toe. We hebben gevraagd om ons ook enige spreektijd te geven. We zullen vertellen dat er een Nederlandse school een sponsoraktie voor ze gehouden heeft zodat we de school nog een keer kunnen helpen. We zullen in datzelfde praatje echter ook proberen duidelijk te maken dat er aan onze steun wel een keer een eind gaat komen en dat we hopen dat de ouders zelf in de toekomst ook meer betrokkenheid bij de school gaan tonen en bijvoorbeeld een groter steentje bij gaan dragen aan het onderhoud van klaslokalen en schoolbankjes. We moeten nog wat diplomatieke formuleringen bedenken.

Inmiddels heb ik een eerste gesprek gehad met de mensen van het Water Department van de Katholieke missie. Binnenkort gaan we praten met een delegatie van de school en de manager van de kebele om te kijken of we er samen voor kunnen zorgen dat er met een deel van het door de Duif bijeengebrachte geld , een persoonlijke bijdrage van ons zelf (een paar goede toiletten zou een prachtig afscheidskado zijn) en de bijdrage van de community goed sanitair kunnen realiseren. Als het allemaal gaat lukken zal Yigzew, de technische man van de missie, de onderhandelingen met bouwers en het uiteindelijke contract met de gekozen bouwer, de school en de community verzorgen en samen met mij toezicht op de uitvoering gaan houden.

Binnenkort gaat er hopelijk een tweede sanitair- en keuken project van start. De Stichting Weeshuis Arba Minch is in Nederland druk bezig fondsen te werven voor een nieuwe toiletten, douches, een keuken en een voorraadkamer voor het weeshuis hier. Volgende wee k komt Yared, een bevriende constructeur die zijn hulp heeft aangeboden, naar Arba Minch en zullen we met diverse bouwers om de tafel gaan om te kijken voor welk bedrag zij het gebouw kunnen bouwen en waar we de materialen het voordeligst kunnen kopen. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat lopen. Yared heeft een keurige procedure uitgewerkt en een basiscontract opgesteld. Gisteren heb ik geprobeerd het bezoek van Yared zo goed mogelijk voor te bereiden met de weeshuiscrew. Vorig jaar hebben ze zelf een nieuw gebouw op de compound laten bouwen door een lokale bouwer. Ik vrees dat het op zijn Ethiopisch, hap snap is gegaan. Ze vonden Yareds stuk een prachtig document maar moesten even kwijt dat Yared toch wel moesten denken dat ze een hele grote organisatie waren. Enne, die voorgestelde procedure was prachtig maar wel de lange weg. We zouden toch ook gewoon de korte (hun) weg kunnen nemen? Voorlopig heb ik maar gezegd dat we heel blij moesten zijn met de hulp van Yared en dat ik ervan overtuigd was dat de Nederlandse Stichting Yareds hulp niet voor niets aangenomen heeft en dat ook betekent dat we het op de door Yared voorgestelde manier gaan doen. Hij is tenslotte een ervaren construction supervisor en dat zijn wij geen van allen. Ik voorzie nog veel leuke en minder leuke verrassingen.

Inmiddels heb ik afgelopen zaterdag de afsluiting van een ander project bijgewoond: de graduation ceremony van de computer course welke met behulp van financiële steun van de Nederlandse Stichting Kunezuva georganiseerd was. Gedurende 8 maanden heeft een groep van 20, bijna allemaal vrouwelijke studenten uit een van de armste wijken van Arba Minch, een training basis vaardigheden computergebruik gevolgd. De laatste maanden hebben de studenten praktische ervaring opgedaan op diverse stageadressen. Kassech, de tweede weeshuismoeder van Arba Minch die tevens leerkracht is op de Cotton School, heeft erg veel energie gestopt in met name het vinden van stageplaatsen , het in de gaten houden van de voortgang en het proberen te vinden van werk na afloop van de training. Voorlopig met een heel aardig resultaat: 5 meiden hebben inmiddels een baan. Een van deze meisjes was bijna voortijdig afgehaakt omdat ze geen geld had voor vervoer en de afstand van huis naar school (ongeveer 9 kilometer)te ver was om dagelijks te lopen. Wij hebben haar gesponsord en haar geld gegeven voor het plaatselijke openbaar vervoer, het Toyota busje. Het betreffende meisje was niet alleen de beste van de klas, maar heeft inmiddels ook een baan gevonden in Konso, 80 kilometer verderop gelegen. Dat geeft weer energie.

Kassech had enorm haar best gedaan om er een mooie ceremonie van te maken. Graduation ceremonies zijn hier heel erg belangrijk en worden groots opgezet, zelfs voor een in onze ogen relatief kortdurende cursus. Er was een heuse “feesttent” gebouwd met een echt golfplaten dak en wanden van witte (nou, ja de witte reus had wel de nodige steken laten vallen) katoen. Twee traditioneel geklede dames verzorgden de koffieceremonie, er waren kratjes fris en de nodige popcorn en geroosterde gerst.

Naast de studenten waren de managers van de stageadressen aanwezig en de nodige plaatstelijke VIP’s , onder andere van de partij en de educatiebureaus van de woreda en de zone. De studenten hadden veel aandacht besteed aan hun kleding en zagen er schitterend uit. Ook aan het haar was door de meesten het nodige gedaan. Martha en Mammo hadden voor prachtige certificaten gezorgd die na een aantal toespraken door Kassech en enkele VIP’s, werden uitgereikt aan de studenten. Een studente bleek afwezig. Tijdens de koffie na afloop, kwam er echter een huilende jongedame binnen. Ze was speciaal voor deze gelegenheid naar de kapper gegaan, maar om een of andere reden was het kwa tijd uit de hand gelopen en had de jongedame dus de uitreiking van de certificaten gemist. Het nodige applaus en certificaat dat haar alsnog ten deel viel konden haar tranen niet drogen. Ze zat er de rest van de ochtend erg sip bij. Sneu om te zien.

Op de compound is er inmiddels ook het nodige veranderd. Met Dan en Debbie, onze nieuwe Amerikaanse buren is het erg gezellig. Dan heeft dezelfde motor als Hans gekocht en aan de heren hebben we zodoende af en toe geen kind meer. Afgelopen zaterdag zijn ze samen de bergen in geweest, zondag hebben we met Rob en Karen erbij een wandeling van 20 kilometer van Zigitti naar Arba Minch gemaakt en aanstaande weekend gaan Hans en Dan op hun motoren naar Jinka, 250 kilometer zuidelijker gelegen.

Dan is iemand die superactief is, niet stil kan zitten en de hele tijd wat te doen moet hebben. Als je een klusje hebt hoef je het maar te noemen en Dan is er al mee aan de slag. Zo hebben wij een watertank op het dak die gevuld zou moeten worden met water dat vervolgens door de zon verwarmd zou moeten worden om een lekkere warme douche te kunnen nemen. Zodra Dan vernam dat dat systeem niet werkte zou en moest hij er naar kijken, ook al wist hij even niet hoe hij zonder ladder het dak op moest komen. En dat heeft de nodige hilariteit opgeleverd. Zie de bijgeleverde fotos. Die hilariteit is overigens ook het enige resultaat: het systeem werkt niet omdat ons huis ongeveer op dezelfde hoogte staat als de opslagtank die het water voor onze tank zou moeten leveren. We genieten nog steeds van een verfrissende koude douche en missen de warme douche nauwelijks.

Foto’s van een een ander op http://hanshesseling.nl/am21.pdf . Wat er op staat:

1 Terrein van de Noorse Lutherse Missie in Addis
2 Kassech spreekt de geslaagden toe
3 Dames van de koffieceremonie
4 Prijs voor de beste van de klas
5 Tweede prijs
6 De speciale tent
7 Het treurige meisje
8 Mamo
9 Rob even uitgeteld
10 Regen zoals gezien van de veranda. Zeldzaam gezicht helaas
11-13 Capriolen van Dan om op ons dak te komen
14 gelukt
15 the boys on tour
16 mensen onderweg naar de weekmarkt in Zigit
17 bij deze vriendelijke mensen van een herberg stalden we de motoren...
18 ... om de Gacho-piek te beklimmen. Gezicht op Zigit vanaf de helling. Marktdag. Rechts de school
19 drukte op de markt
20 pompoensoepvoorbereidingen