Inwoner of toerist?

Na een paar dagen terug te zijn in Arba Minch heb ik een minder fijne bacteriele infectie opgelopen in de wondjes van het eczeem dat ik in Nederland weer eens in mijn handen had gekregen. De medicijnen van de arts in de kliniek in Arba Minch hielpen absoluut niet; dus zat ik al snel (op mijn verjaardag) wéér in het vliegtuig naar Addis, om de artsen in de kliniek van de Britse Ambassade te raadplegen. Ik kreeg een zware antibiotica kuur en die deed wonderen want 4 dagen later waren de wonden in elk geval weer dicht en dat is prettig in een land waar ongewenste gasten zich het zo snel makkelijk maken in jouw lichaam. Het leuke van deze gedwongen trip naar Addis was wel dat ik vrijdagavond naar het vliegveld kon om Willem en Wilma, onze vrienden/buren uit Delft op te halen. Die zouden op zondag doorvliegen naar Arba Minch. Het was heel leuk om samen even een dag in Addis door te brengen. Veel gedaan in die ene dag: ontbijten in het Taitu hotel, het oudste regeringhotel van Addis, vergane glorie maar wel leuk. Daarna het Ethnologisch Museum, heerlijke bunna (koffie is hier altijd fantastisch) met lokaal gebakje, Shola Market, en de souvenir- en kunstwinkeltjes in de buurt van Churchill Avenue. Daarna nog even langs de zilver- en goud-winkeltjes in de oude Italiaanse wijk Piazza om de dag af te sluiten met een heerlijke Ethiopische maaltijd in een heel origineel oud restaurant.
Zondags doorgevlogen naar Arba Minch waar we een week lang gezellig samen opgetrokken hebben en een aantal dagtochten gemaakt hebben. Een vol programma maar weer veel mooie dingen gezien. Een paar foto’s daarvan op http://hanshesseling.nl/ww.pdf . Bijschriften onder aan dit bericht.

Ik heb het gevoel dat ik de eerste weken terug in Ethiopie weer even meer als toerist dan als gewone inwoner geleefd heb. De laatste dagen is dat weer aan het veranderen. Ik ben nl begonnen de keuken te verven: bij gebrek aan enige vorm van achterwand achter de electrische kookplaat en de petroleumstellen waren twee gemuurverfde wanden namelijk niet meer om aan te zien vanwege de vetspetters. Helaas, na anderhalve wand moest ik stoppen want inmiddels was de keukenafvoer dermate verstopt dat het water onder de keukenkastjes door de keuken in kwam lopen. Na een hele dag met een soort trekveer, plopper en tuinslang in de weer te zijn geweest concludeerden twee onderhoudsmannen dat we het wel konden vergeten. Er waren boomwortels door de afvoerpijp gegroeid. Zou de volgende dag aangepakt worden: we leggen gewoon een nieuwe afvoerleiding door je keukenkast naar buiten. Dat betekende dat een kwart van mijn keukenkastruimte onbruikbaar zou worden. En wie een beetje weet hoe vol die kasten bij mij normaal gesproken staan (en ja, dat krijg ik zelfs hier voor elkaar) begrijpt dat ik het daar niet zomaar mee eens kon zijn. Dus de leiding toch maar in de muur weg laten werken. Na twee dagen waren inderdaad alle problemen opgelost. Morgen dus de andere wanden maar weer even verder.

Ondertussen ben ik vanmorgen met twee Nederlanders die in Arba Minch op bezoek waren nog naar het weeshuis geweest – waar we erg schrokken. Er waren 6 nieuwe kinderen binnengekomen waaronder een zwaar ondervoed babytje van 4 maanden. Het zag er uit als een veel te vroeg geboren kindje met een oude-mannetjes-hoofdje. Een wonder dat het nog in leven was. Zo aangrijpend om te zien dat we er alle drie helemaal naar van werden. Een foto van zo’n kindje kan zo in een fondsenwervingsactie voor hongerend Afrika gebruikt worden...

Inmiddels nemen de problemen in het land nog niet echt af, lijkt het. De prijzen van voedsel blijven hard stijgen, de mensen klagen steen en been, en ik heb het nu ook zelf duidelijk kunnen merken. Veel producten zijn echt 20 – 30 % duurder dan voor ik naar Nederland ging.
Gisteren las ik op internet dat in een normaal jaar nog altijd 8 miljoen Ethiopiers voedselhulp nodig hebben. Op dit moment schijnen dat er al 4,5 miljoen meer te zijn. In onze regio lijken de voedsel tekorten nog mee te vallen, maar door de gestegen prijzen zijn er toch veel mensen die minder te eten hebben; en is er veel verborgen armoede. Je merkt dat er meer kinderen en volwassenen zeggen of gebaren dat ze honger hebben en om geld of eten vragen. Maar dat vind ik moeilijk, want wie geef je wel en wie niet. En als ik vandaag een paar mensen eten geef, weet morgen half Arba Minch dat en staan er honderden op de stoep. Ik kan alleen maar hopen dat de grotere organisaties waar we dan wel geld aan geven via lokale kanalen de noodzakelijke voedselhulp tijdig kunnen regelen, en dat die hulp bij de meest behoeftigen terecht komt. Soms zie je op markten grote zakken met inhoud te koop waarop ‘US Aid – not for sale’ staat. Waarschijnlijk hergebruikte zakken, je gooit niet gauw zo’n goeie verpakking weg. Het is inmiddels in diverse delen van het land wel meer gaan regenen, dus de volgende oogst kan misschien wel goed worden; maar door het missen van de vorige moet er toch een periode van zo’n 4 maanden overbrugd worden.

Doordat het is gaan regenen zijn de stuwmeren weer voller en is het electriciteitsprobleem kleiner. Het lijkt er zelfs op dat we vanaf deze week geen stroomloze dagen meer hebben. Maar het ene probleem is nog niet opgelost of het andere dient zich alweer aan.
Ethiopie heeft sinds begin dit jaar zijn brandstofprijzen niet aangepast terwijl de olieprijzen enorm gestegen zijn. Inmiddels zijn de buitenlandse deviezen schaars en kan er onvoldoende olie ingekocht worden. Sinds een paar dagen leidt dat tot flinke files voor de tankstations. Vandaag hoorden we dat de benzine en diesel inmiddels zo schaars is dat er gerantsoeneerd wordt. Iedereen die brandstof nodig heeft moet eerst een permit zien te bemachtigen van de lokale overheid en mag vervolgens in de rij voor de pomp om een beperkte hoeveelheid te tanken. Vandaag was dat bijvoorbeeld 30 liter voor een Landcruiser van een reisorganisator. We vragen ons af of dit een voorbode is voor nog grotere problemen...

Bijschriften bij de foto’s:
1 pauze in een dorp
2 meisje voor platform waar ze de sorghum- oogst bewaakt...
3 ... de hele dag
4 in Mecheke, een Konso dorp
5 roken en spinnen
6 een erf
7 Willem en Wilma in Nech Sar Park
8 vogel
9 Nech Sar landschap
10 Swayne’s hartebeest
11 koereigertjes
12 hippo's in Lake Chamo
13 Croc and friends
13 meer nijlpaarden
14 avondtoilet
15 broe-hoh-hoh-hoh hoor je dan
16 koeien onderweg terug naar Arba Minch