Summer break

Als het studiejaar er voor de studenten midden juli op zit, schakelt een Ethiopische universiteit om in een andere versnelling. De oudere U’s zoals die van Arba Minch hebben een summer program. Allerlei mensen die al werken (veelal onderwijzend personeel) maar toch nog willen kwalificeren voor een universitaire opleiding (of gewoon hun kennis willen bijspijkeren) komen er wonen in de dormitories die de vaste studenten net hebben verlaten, en krijgen les van de teaching staff, die blijft en daar een leuk centje mee bijverdient. AASTU heeft nog geen summer program, maar de docenten moeten verplicht toch komen – ukaze van de Academic Vice President die hier en daar wat kwaad bloed zet.

Maar ik herinner me ook nog de andere bijverschijnselen van de summer break uit Arba Minch: plotseling waren de meeste ICT-werknemers óók weg. Òf ze hadden cursus in Addis, òf ze hadden zèlf ook summer course op de campus, een van de voordeeltjes van hun aanstelling: zelf lekker leren in de zomer. Een groot deel van die zomer was ik dus moederziel alleen. Dat was de tijd dat ik dan maar een website en Intranet voor de universiteit ging opzetten. Informatie opvragen bij de departementen, die daar wat meer tijd voor schenen te kunnen vrijmaken.

Bij AASTU liep het deze zomer ook bijzonder. Eerst was ik zelf natuurlijk dik drie weken weg in juli. Toen ik terugkwam waren de studenten weg. Na een weekje ging ook mijn counterpart de ICT-direkteur zijn maandje op vakantie. En de drie anderen die enigszins bij ICT betrokken waren brachten hun toch al marginale inzet fijntjes nog iets verder terug: twee kwamen helemaal niet meer, en één nog af en toe – maar die vertelde binnenkort naar een andere universiteit te gaan. Werving van vaste ICT-staf is nog steeds niet goedgekeurd door de minister, en het management van AASTU lukt het niet om die op andere gedachten te brengen. De ICT-direkteur kwam vervolgens alleen nog even terug om te zeggen dat hij meer geld wilde, en toen hij dat niet kreeg ging hij zonder zich om opzegtermijnen te bekommeren weg.

Nou ja, business as usual – dit is Ethiopië, mensen rennen vaak hard en plotseling achter hun eigen ding aan, binding met je bedrijf is nog geen gemeengoed; we kennen het klappen van de zweep.
Maar deze zomer had nog meer in petto.

Het Ministerie had al aangekondigd dat het per eind juli de volle verantwoordelijkheid voor alle nieuwbouw aan alle tien nieuwe universiteiten (waarvan AASTU er één is) zelf wilde overdragen. Voor de vorige dertien uni’s, die van 2007, was er een jarenlange bouwcoordinatie geweest – en het eerste jaar van AASTU’s bouw was er ook een projektbureau van het gemeentelijke bouwbedrijf op ons terrein. Maar dat bureau en het Ministerie lagen al flink achter met het betalen van de aannemers, dus veel van de bouw lag al aardig stil toen de regentijd kwam. Bovendien had het ministerie geen geld willen vrijmaken voor een stuk verharde weg, zodat de vrachtwagens met bouwmaterialen door zouden kunnen blijven rijden in tijden van blubber.
De bestuursvoorzitter van AASTU, een gerespecteerd voormalig burgemeester van Addis (men zegt dat híj het cobblestoneprogramma, het met klinkers verharden van wegen dat landelijk een grote vlucht heeft genomen, heeft gestart) en nu adviseur van het Kantoor van de Eerste Minister, dreigde eerst uit zijn funktie te stappen als deze overdracht van verantwoordelijkheid er zou komen; maar hij deed later water bij de wijn en ging ermee akkoord. Dus heeft AASTU’s management, de president en de vice-presidenten, er weer een stevige niet-academische taak bij.

Al deze dingen bij elkaar opgeteld gooien flink wat roet in het eten voor de oplevering van het computernetwerk dat we zouden installeren. De laatste weken heb ik samen met een lokale consultancy-firma de resultaten van de uitgeschreven tender technisch geëvalueerd. We hebben nu voor elk van de vijf Lots de technisch gekwalificeerde bids geselecteerd zodat we binnenkort met de dan te openen biedprijzen erbij de winning bidders kunnen kiezen. Maar met de sterke vertraging in de bouw, de gewijzigde gezagsverhoudingen en prioriteiten daar, het volledig verdampen van de ICT-afdeling, en het als gevolg niet functioneren van een project team voor de netwerkimplementatie, is het erg onwaarschijnlijk dat we de resulterende contracten zullen tekenen. Zou onder de gegeven omstandigheden ook erg onverstandig zijn.

Jammer. Zo gaat er wel eens wat de mist in...

Foto’s! Op gevaar af dat we onszelf een beetje gaan herhalen gaan hierbij op http://hanshesseling.nl/57.pdf toch nog wat foto’s van het afgelopen weekend in Awash National Park. Konden we doen omdat het Ethiopisch nieuwjaar op dinsdag viel (lekker gegeten bij de huisbazin) en ik maandag vrij nam. Er staat op:

1-3 Awash was heerlijk veel warmer dan Addis, maar de Awash-rivier komt uit regengebied en stond dus heel vol. De waterval was omvangrijk, het water wild en de krokodillen dus niet te zien
4 Het weggetje naar het woud waar altijd zulke mooie vogels zitten stond daardoor ook een beetje onder. Daar lieten we ons niet door weerhouden, na 50 meter was het weer droog...
5 ... maar na nog 150 meter stond het nog voller dan eerst. De nimmerzat dacht dat het een oever was
6 een van de paadjes het vogelbos in staat ook volledig blank
7-9 toch nog wat vogeltjes...
10-14 op het terrein van de lodge bij de waterval zijn de baby-struisvogels die ik er in april zag (geconfisceerd van illegale eierrovers) inmiddels al vrij groot geworden
15 tegen de avond wordt er gedekt voor de gasten. Veel gasten hebben afgezegd; volgens de manager vooral buitenlanders die bang waren dat het overlijden van Meles meteen voor narigheid zou zorgen
16-21 typisch vlindertijd nu
22-24 het gras is zo lang dat je de gemsbokken er maar een stukje bovenuit ziet steken – behalve tussen de bomen
25-26 bavianen
27-28 één tamme baviaan zit altijd op zijn krent en laat zich door iedereen bol voeren. We zagen hem al toen we hier vorig jaar voor het eerst met Abbie kwamen, die hem meteen ‘Leonard’ doopte. Abbie was in juni teruggegaan naar Engeleand maar was deze week in Addis, onderweg naar een nieuwe baan in Nairobi. We hebben haar Leonard nog even laten zien...