Binyam en andere verhalen

Luchtvervuiling. Chaotisch verkeer. Wonen achter een twee meter hoge muur. Nog steeds mijn buren niet kennen. En toch: ik vind het leven in Addis prima. Als een mens twee levens heeft moet ik mijn eerste in Ethiopië geleefd hebben.

Het grootste deel van de week breng ik nog steeds door bij Alemachen; het werk daar is erg leuk en voldoening gevend. Het mooiste vind ik vaak het gezicht van de kinderen als ze voor de eerste keer na hun operatie en gipstijd hun eigen been of voetje weer zien als het gips er af gaat. Een grijns van oor tot oor als die vroegere klompvoet ineens récht blijkt te zitten, en de grote teen vooruit wijst in plaats van opzij of naar achteren.
Tja, en dan de kinderen die ten gevolge van brandwonden ernstige vergroeiingen of contracties opgelopen hebben. Bij Abush bijvoorbeeld, een vijfjarig jongetje, was zijn linkerhandje vastgegroeid in zijn linkeronderarmpje. Selame, een meisje van vijf had twee verbrande handjes waarbij de vingers van één handje blijvend verkrampt in “gesloten” toestand stonden en de vingers van het andere handje zo ongeveer alle kanten op staken. Of Gudina die als babytje van een paar maanden in het vuur gevallen was. Zijn ene onderbeentje was daarna helemaal vastgegroeid in zijn bovenbeen en van het andere been was er nauwelijks een voetje over: een klein stompje zonder tenen. Gudina was 9 jaar toen hij hier kwam en had tot dan toe alleen nog maar gekropen. Als je dan in een plattelandsgebied zonder fatsoenlijke wegen woont en de school kilometers ver weg is betekent dat ook meteen dat je dus nooit de kans hebt gekregen om naar school te gaan.

Gelukkig werkt Dr Einar, een Noorse missionaris en plastisch chirurg in Addis in het Koreaans Christelijk Ziekenhuis en verricht schitterend werk bij deze brandwonden-slachtoffers. Abush kan inmiddels zijn linkerhandje weer gebruiken ook al heeft het maar vier halve vingers. Selame’s handje is, na een operatie door een Amerikaanse handchirurg, vrij van haar onderarmpje hoewel de vingertjes wel alle kanten op staan en ze ze niet kan buigen. Haar andere handje wordt binnenkort door Dr Einar geopereerd. En Gudina is aan zijn beide beentjes geopereerd en probeert nu met behulp van een looprek een beetje te lopen. Goed komt het nooit, maar als hij met behulp van krukken, beugels en speciale schoenen een beetje kan lopen heeft hij toch een veel betere toekomst dan hij ooit gehad zou hebben als hij niet bij Alemachen terecht gekomen was.
En dat maakt het werken daar zo dankbaar!

Helaas gaat het niet altijd zo goed. In juli schreef ik over Binyam, het jongetje dat geen beenmergontsteking maar tbc in zijn heupbot bleek te hebben. Deze week kwam hij bij ons terug voor controle en ben ik opnieuw met hem naar het laboratorium geweest om een biopsie te laten doen. Binyam zag er goed uit en was duidelijk gegroeid en aangekomen, maar er kwam nog steeds pus uit zijn wondje bij de heup. Omdat de eerste biopsie heel erg pijnlijk voor hem was hadden we hem dit keer vooraf 1000 mg paracetemol gegeven. Men doet hier namelijk niets aan preventieve pijnbestrijding. De paracetemol werkte want hij babbelde gisteren gezellig met de patholoog terwijl die de biopsie nam. Vanmiddag konden we de uitslag ophalen en toen ik de envelop opende heb ik even een stevige minder nette uitroep gedaan: nog steeds actieve tbc cellen aanwezig. En dit betekent zo goed als zeker dat hij een resistente vorm van tbc heeft. Dit lieve joch wil zo graag beter worden en was er zo serieus mee bezig al die tijd: hoe gaan we hem dit morgen vertellen?
Nadat we hem het slechte nieuws gebracht hebben zullen we hem meenemen naar een kliniek die gespecialiseerd is in de behandeling van resistente tbc en we hopen dat zij ook voor hem nog een vervolgbehandeling met kans op genezing in petto hebben. Als het lukt hem te genezen van tbc dan wordt de volgende opgave om in binnen- of buitenland een ziekenhuis te vinden dat hem als hij een jaar of 15 is aan een volledige nieuwe heup kan helpen. De tbc bacterie heeft namelijk al teveel van zijn heupbot weggevreten.

Tussen de bedrijven door ontvangen we bij Alemachen de nodige bezoekers. Veel van deze bezoekers zijn KLM medewerkers die lid zijn van Wings of Support, een charity die door KLM medewerkers is opgericht en die heel veel projecten in steden waar KLM op vliegt ondersteunt. Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat Alemachen ook door Wings of Support “geadopteerd” is en wij dus regelmatig met een bezoekje vereerd worden. En dat bezoek komt nooit met lege handen: de meeste kleding voor de kinderen krijgen we via Wings of Support. En soms blijft het daar niet bij en komt de crew tijdens de dagen dat zij in Addis zijn in afwachting van hun terugvlucht ook echt de handen uit de mouwen steken. Zo zijn een tijdje geleden de wanden van de slaapzalen van leuke schilderingen voorzien en hebben deze week de stewardessen Maria en Majo geholpen om een aantal opslagruimtes uit te mesten (Ethiopiers gooien nooit iets weg....) omdat we graag een ruimte in willen richten als fysiotherapiekamer. We hopen een echte part-time fysiotherapeut te kunnen aantrekken omdat met name de brandwondenkinderen goede fysiotherapie nodig hebben om de functie in de geopereerde handen, voeten of hals zo goed mogelijk terug te krijgen...

Iedereen een fijn Kerstfeest en gelukkig Nieuwjaar gewenst!

Wat foto’s van Alemachen op http://hanshesseling.nl/35.pdf . Bijschriften

1 nette groepsfoto
2 Abush mag naar huis. Een paar dagen geleden ging zijn goede vriend Katala, en toen had Abush zijn plastic tasje ook al gepakt. Zonder vriendje is er niks meer aan. Maar toen mocht hij nog niet, moest nog voor controle...
3 Father Jacques, nu in de 80, vroeger de grote promotor van Alemachen, is voor het laatst (?) op bezoek. Moet regelmatig aan de zuurstof op deze grote hoogte
4 ... met Hirut (zijn vroegere secretaresse) en Diny...
5 ... en verder personeel
6 Selame, met de twee verbrande handjes
7 het meisje in wit naast Selame is ook geestelijk een beetje gehandicapt, en heel erg lief
8 voorbereiding voor de foto met de kerststal: hoe zetten we de beesten neer bij Jozef en Maria
9 klaar

Alemachen’s website: http://www.alemachen.cbiset.com/