Samson

Samson is een voormalig priesterstudent die in 2009 zijn priesteropleiding aan de wilgen gehangen heeft en nu in zijn woonplaats Debre Zeit een boerderijtje runt. Hij en zijn familie, vond hij, hebben het best getroffen omdat ze zich aan de armoede hebben weten te ontworstelen; en daarom wil hij zijn eigen bijdrage leveren en proberen met name de jeugd in een arme “nieuwbouwwijk” van Debre Zeit een betere toekomst te bezorgen. Samson is nog steeds erg gelovig en wil alles doen om zijn brothers en sisters in Christ te helpen. Maar hij is ook een slimme ondernemer. Hij runt zijn boerderijtje, met op dit moment 20 varkens en duizend (slacht)kippen nog maar een jaar of drie, maar is al wel in staat geweest om voor zijn moeder een net huisje te bouwen op zijn compound. En voor zichzelf in de nieuwbouwwijk een keurig pand met inmiddels 4 ruime kamers, een keukentje en een badkamertje.

Dit laatste gebouw wil hij voorlopig gaan gebruiken om ‘s zomers summerclasses voor de jeugd te organiseren, waarin hij naast Engels en computerlessen ook lessen over gezondheid, HIV/Aids en normen en waarden (zo vertaal ik het maar, hij spreekt over opvoeden tot “good moral citizens”) wil laten geven.
Ook wil hij er zo snel mogelijk een permanent youth centre starten met eenzelfde soort lesprogramma, waar hij ook allerlei sportactiviteiten wil gaan organiseren.
Om dit mogelijk te maken heeft hij nog wel financiële steun van sponsors nodig, en zo kwam hij via Marta, ons nog bekend uit Arba Minch, bij Kunezuva terecht. Er zaten nog wat losse eindjes aan zijn projectvoorstel, dus had ik beloofd mijn licht ook nog maar eens over dit project te laten schijnen.

Afgelopen week ben ik naar Samson toegegaan. Na een reis van 2 uur kwam ik aan in Debre Zeit waar hij me opwachtte en achter op zijn Kawasaki 750 eerst meenam om kennis te maken met een Canadese pater van 87 jaar die al 59 jaar in Ethiopië woont. Ondanks zijn leeftijd nog heel erg fit, rijdt zelf nog auto in het chaotische verkeer hier en gaat samen met Samson nog 3-4 keer per week zwemmen in een van de kratermeren rond Debre Zeit. Samson en hij zijn goede vrienden. Toen ruim een jaar geleden hun hulp gevraagd werd om 8 alleenstaande moeders die met hun kinderen onder plastic leefden van menswaardiger onderkomens te voorzien, heeft de pater een beroep op zijn familie en vrienden gedaan en Samson heeft de bouw van 8 eenvoudige maar constructief uitstekende betonnen huisjes op zich genomen. Daarmee heeft hij een prima klus geklaard, voor 2000 dollar per huisje heeft hij de bouw weten te realiseren. Omdat ik in zo’n beetje diezelfde tijd de bouw bij het weeshuis begeleidde en de materialen zelf inkocht weet ik dat dit een hele goede prijs is. Samson heeft een Duitse NGO bereid gevonden deze families maandelijks van de meest elementaire levensbehoeften te voorzien zodat de moeders niet meer op de vuilnisbeld blikjes en zo hoeven te zoeken om te verkopen. Verder probeert hij met behulp van die NGO manieren te vinden om de moeders een eigen klein bedrijfje of winkeltje te laten beginnen om ze op den duur financieel onafhankelijk te maken.
De pater bleek een Ethiopisch meisje geadopteerd te hebben dat hij langs de weg vond toen zij 4 jaar oud was. Haar ouders waren onderweg overleden. Bij het afscheid kwam ik er stomtoevallig achter dat dit meisje Mary was, een vriendin van ons in Arba Minch die daar twee jaar voor de missie werkte!

Daarna heeft Samson me trots zijn boerderij, compound met eigen huisje en dat van zijn moeder en natuurlijk zijn Youth Center laten zien. Zag er allemaal prima uit. Samson is een zeer begaafde knul met een enorme energie en het hart op de goede plaats. Ook een uitstekende babbel overigens! Wel heb ik natuurlijk weer eens uit moeten leggen waarom Westerse sponsors altijd zoveel vragen en eisen stellen met betrekking tot een realistische doelstelling, duidelijke structuur, planning en transparante rapportage. En het feit dat wij door willen denken en willen weten welke problemen we gedurende het project tegen zullen komen en of en hoe die op te lossen zijn, en wat de running costs zullen zijn en wie die voor zijn rekening kan en wil nemen. Lastig! Je begint toch gewoon? De problemen die zich later voordoen los je heus wel op als je echt wilt. Tja, die cultuurverschillen blijf je houden en het gaat alleen werken met een beetje geven en nemen van beide kanten.

De Nederlandse sponsor had vooral vragen met betrekking tot de formele organisatie van het youth centre. Inmiddels is echter duidelijk dat er vanuit Italië een aan de Jezuiten geliëerde organisatie is die de bouw van een lagere school gaat sponsoren. De school zou binnen één a twee jaar operationeel moeten zijn en daarna zal het jeugdcentrum met de computers en andere materialen aan de school overgedragen worden; alleen het huis blijft eigendom van Samson. Ik hoop dat de Nederlandse sponsor na verdere uitleg alsnog positief zal besluiten.

Ben benieuwd wat de volgende ideeën van Samson zullen zijn, want hij zal niet stil gaan zitten. Hij gaat binenkort zelf in elk geval met een partner een tweede boerderij beginnen en van de winst die hij maakt gaat 35 % naar ontwikellingsprojecten in Debre Zeit.

De wereld kan soms heel klein zijn, want al snel bleek die dag dat we Samson al eens gesproken hadden. Op een vakantie 1,5 jaar geleden toen we rond een kratermeer in Debre Zeit wandelden met onze vrienden Dan en Debbie hebben we hem ontmoet voor zijn huis en een tijd staan praten over het beoogde weeshuis van Dan en Debbie en over de dingen die Samson wilde doen. Ik was zijn gezicht vergeten (en hij het mijne) maar toen hij vertelde dat hij een boerderijtje had en liet zien waar hij woonde wist ik het en hij wist het zich ook goed te herinneren...

Ik heb afgesproken dat ik elke maand een keer langs kom om zijn financiële administratie van de hulpprojekten met hem door te nemen. Een beetje de rol van accountant. Ben erg benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen!

Foto’s op http://hanshesseling.nl/07.pdf met de huisjes voor de ongehuwde moeders, hun kinderen, en Samson en zijn clubgebouw.