Partir, c’est manger trop

We hebben het weer flink op een eten moeten zetten de laatste weken! De eigen voorraden moesten op, maar daar kun je tenminste nog wat van weggeven. Of gebruiken in ons eigen afscheidsmaal, Hanny heeft weer eens voor twintig man gekookt. Maar daarnaast werden we weer tomeloos op afscheidsetentjes onthaald. Hanny durft de weegschaal even niet meer onder ogen te komen.

Alsof het een sprookje betreft dat goed moet aflopen is de vaart er de laatste maand flink in gekomen in mijn werk op AASTU. Enchalew heeft de zaken goed in de vingers (bij hem en zijn gezin thuis hadden we een van de beste afscheidsmaaltijden), we hebben een netwerk- en systeemspecialist aan kunnen nemen, we hebben vijf student-assistenten geworven die mee gaan werken, ik heb twee ex-VSO ICT’ers in het land benaderd waarvan er waarschijnlijk tenminste één betaald kan komen werken. Leveringscontracten voor het grote campus netwerk en de server-room zijn getekend. En dan heeft Enchalew nog stappen genomen om een overheidsorganisatie in te schakelen die gaat assisteren met de projektvoering van dat projekt. De contractors hebben de campus helemaal overhoop gegraven om het pijpennetwerk en de manholes voor de fiberverbindingen te installeren – net op tijd vóór de aanleg van de klinkerpaden en –wegen overal, en vóór de groenvoorzieningen uit. Alle lijntjes lijken samen te komen en alle seinen op groen te staan. Er komen vast nog wel problemen, maar het ziet er allemaal rooskleurig uit. Dus werd er ook leuk met lof gezwaaid bij het AASTU afscheidsetentje in het Ras Amba hotel dinsdag met deans en directeuren, vice-presidenten en president van AASTU.

In Alemachen was het ook hartelijkheid en eten alom. Eerst had Hanny al een keer taarten meegebracht, en maandag werd ze zèlf gefêteerd. Heel leuk was dat de motor achter de KLM personeelscharity Wings of Support, Kitty Meijburg, en trouwe Wings of Support-koerier Maria Weekers, beiden er bij konden zijn. Hun aanvoer van kleding is de laatste tijd flink opgevoerd om nog vóór het stoppen van KLM’s vluchten op Addis zoveel mogelijk voorraad te scheppen. Maria maakt ook de prachtigste foto’s van de kinderen, die Kitty dan weer gebruikt in kalenders voor hun sponsors. Ik heb helaas geen voorbeelden, de foto’s van Alemachen zijn ditmaal van Hike, de secretaresse, die veel van het dagelijkse gebeuren vastlegt met de Alemachen-camera. Met onder andere de meest ontroerende foto’s van afschuwelijke misvormingen door brandwondvergroeiingen of ander leed als kinderen binnenkomen. Zulke foto’s zitten niet bij de reeks hieronder, wel foto’s van mensen die aan de oplossing bijdragen. Zoals dokter Einar, de Noorse chirurg en specialist in herstel van brandwondcontracties; of de KLM-bemanning die de dag voordat ze de kist terugvliegen eerst nog even de fysiotherapie-ruimte in Alemachen klaarstomen met een nieuw plafond en verdere afwerking.

Nu is het dan zover – morgen verlaten we dit land. Wisselende gevoelens. Soms de tranen achter de ogen. Maar in ieder geval bij mij ook het gevoel dat het zo goed is geweest, en genoeg, voor wat betreft Ethiopië. Hanny zou ook best hebben kunnen blijven...

Twee series foto’s deze keer. Want naast alle aandacht die er voor ons was vierde Ethiopië ondertussen wel Timkat, het meest bruisende nationale feest dat zich op straat afspeelt. Dus eerst een serie Timkat, en dan een serie Alemachen.

Geweldig bedankt dat jullie zo trouw deze stukjes gelezen hebben, en dat we zo vaak reakties hebben gehad. Tot spoedig ziens!

Timkat: http://hanshesseling.nl/68a.pdf .
In de vooravond trekken processies met de tabots, de Stenen Tafelen waar elke kerk een replica van herbergt, door de hele stad naar verzamelplaatsen. Daar staan tenten waar de tabots de nacht doorbrengen. De volgende morgen wordt het heilig water aan toegestroomde gelovigen toegediend, en tegen de middag trekken de processies weer terug naar hun kerken. Tabots worden, omhuld door prachtig geborduurde stoffen, door priesters op het hoofd gedragen. Let op de grote groep in het wit geklede musici die begenna’s bespelen, de harpen van David. Luister naar hoe een begenna klinkt op http://ethio-pain-music.blogspot.com/2012/01/va-begenna-of-elders-harp-of-david-in.html .

Alemachen: http://hanshesseling.nl/68b.pdf .
1 Aselefech, een van de twee nurses bij Alemachen
2 Hike, secetaresse; en Jemal, assistant manager, logistics officer en chauffeur
3 Ingrid en haar wekelijkse knutselmiddag met kinderen
4 Dr Einar, chirurg die brandwondcontracties bij kinderen operatief corrigeert (voor Alemachen gratis, Einar heeft een eigen stichting opgericht die die kosten draagt)
5-6 KLM-bemanning aan het werk in de fysiotherapieruimte
7 creatieve gymnastiek/akrobatiekles door gehandicapte sporters
8-10 Pret
11—14 zij mogen weer naar huis
15 taartmiddag van Hanny; links twee nederlandse stagiaires, Lisanne en Guusje
16-21 afscheidsmaal; op 20 Maria Weekers, op 21 vlnr Elia, Spaanse fysiotherapeute; Ingrid en Ineke, assistentie Alemachen (alleen Ineke blijft over), Marian
22 alle kinderen krijgen ook bijzonder eten vandaag
23-24 afscheid van Hike
25 Hanny in gelukkige tijden