Partir, c’est manger trop
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hanny en Hans
31 Januari 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
We hebben het weer flink op een eten moeten zetten de laatste weken! De eigen voorraden moesten op, maar daar kun je tenminste nog wat van weggeven. Of gebruiken in ons eigen afscheidsmaal, Hanny heeft weer eens voor twintig man gekookt. Maar daarnaast werden we weer tomeloos op afscheidsetentjes onthaald. Hanny durft de weegschaal even niet meer onder ogen te komen.
Alsof het een sprookje betreft dat goed moet aflopen is de vaart er de laatste maand flink in gekomen in mijn werk op AASTU. Enchalew heeft de zaken goed in de vingers (bij hem en zijn gezin thuis hadden we een van de beste afscheidsmaaltijden), we hebben een netwerk- en systeemspecialist aan kunnen nemen, we hebben vijf student-assistenten geworven die mee gaan werken, ik heb twee ex-VSO ICT’ers in het land benaderd waarvan er waarschijnlijk tenminste één betaald kan komen werken. Leveringscontracten voor het grote campus netwerk en de server-room zijn getekend. En dan heeft Enchalew nog stappen genomen om een overheidsorganisatie in te schakelen die gaat assisteren met de projektvoering van dat projekt. De contractors hebben de campus helemaal overhoop gegraven om het pijpennetwerk en de manholes voor de fiberverbindingen te installeren – net op tijd vóór de aanleg van de klinkerpaden en –wegen overal, en vóór de groenvoorzieningen uit. Alle lijntjes lijken samen te komen en alle seinen op groen te staan. Er komen vast nog wel problemen, maar het ziet er allemaal rooskleurig uit. Dus werd er ook leuk met lof gezwaaid bij het AASTU afscheidsetentje in het Ras Amba hotel dinsdag met deans en directeuren, vice-presidenten en president van AASTU.
In Alemachen was het ook hartelijkheid en eten alom. Eerst had Hanny al een keer taarten meegebracht, en maandag werd ze zèlf gefêteerd. Heel leuk was dat de motor achter de KLM personeelscharity Wings of Support, Kitty Meijburg, en trouwe Wings of Support-koerier Maria Weekers, beiden er bij konden zijn. Hun aanvoer van kleding is de laatste tijd flink opgevoerd om nog vóór het stoppen van KLM’s vluchten op Addis zoveel mogelijk voorraad te scheppen. Maria maakt ook de prachtigste foto’s van de kinderen, die Kitty dan weer gebruikt in kalenders voor hun sponsors. Ik heb helaas geen voorbeelden, de foto’s van Alemachen zijn ditmaal van Hike, de secretaresse, die veel van het dagelijkse gebeuren vastlegt met de Alemachen-camera. Met onder andere de meest ontroerende foto’s van afschuwelijke misvormingen door brandwondvergroeiingen of ander leed als kinderen binnenkomen. Zulke foto’s zitten niet bij de reeks hieronder, wel foto’s van mensen die aan de oplossing bijdragen. Zoals dokter Einar, de Noorse chirurg en specialist in herstel van brandwondcontracties; of de KLM-bemanning die de dag voordat ze de kist terugvliegen eerst nog even de fysiotherapie-ruimte in Alemachen klaarstomen met een nieuw plafond en verdere afwerking.
Nu is het dan zover – morgen verlaten we dit land. Wisselende gevoelens. Soms de tranen achter de ogen. Maar in ieder geval bij mij ook het gevoel dat het zo goed is geweest, en genoeg, voor wat betreft Ethiopië. Hanny zou ook best hebben kunnen blijven...
Twee series foto’s deze keer. Want naast alle aandacht die er voor ons was vierde Ethiopië ondertussen wel Timkat, het meest bruisende nationale feest dat zich op straat afspeelt. Dus eerst een serie Timkat, en dan een serie Alemachen.
Geweldig bedankt dat jullie zo trouw deze stukjes gelezen hebben, en dat we zo vaak reakties hebben gehad. Tot spoedig ziens!
Timkat: http://hanshesseling.nl/68a.pdf .
In de vooravond trekken processies met de tabots, de Stenen Tafelen waar elke kerk een replica van herbergt, door de hele stad naar verzamelplaatsen. Daar staan tenten waar de tabots de nacht doorbrengen. De volgende morgen wordt het heilig water aan toegestroomde gelovigen toegediend, en tegen de middag trekken de processies weer terug naar hun kerken. Tabots worden, omhuld door prachtig geborduurde stoffen, door priesters op het hoofd gedragen. Let op de grote groep in het wit geklede musici die begenna’s bespelen, de harpen van David. Luister naar hoe een begenna klinkt op http://ethio-pain-music.blogspot.com/2012/01/va-begenna-of-elders-harp-of-david-in.html .
Alemachen: http://hanshesseling.nl/68b.pdf .
1 Aselefech, een van de twee nurses bij Alemachen
2 Hike, secetaresse; en Jemal, assistant manager, logistics officer en chauffeur
3 Ingrid en haar wekelijkse knutselmiddag met kinderen
4 Dr Einar, chirurg die brandwondcontracties bij kinderen operatief corrigeert (voor Alemachen gratis, Einar heeft een eigen stichting opgericht die die kosten draagt)
5-6 KLM-bemanning aan het werk in de fysiotherapieruimte
7 creatieve gymnastiek/akrobatiekles door gehandicapte sporters
8-10 Pret
11—14 zij mogen weer naar huis
15 taartmiddag van Hanny; links twee nederlandse stagiaires, Lisanne en Guusje
16-21 afscheidsmaal; op 20 Maria Weekers, op 21 vlnr Elia, Spaanse fysiotherapeute; Ingrid en Ineke, assistentie Alemachen (alleen Ineke blijft over), Marian
22 alle kinderen krijgen ook bijzonder eten vandaag
23-24 afscheid van Hike
25 Hanny in gelukkige tijden
Alsof het een sprookje betreft dat goed moet aflopen is de vaart er de laatste maand flink in gekomen in mijn werk op AASTU. Enchalew heeft de zaken goed in de vingers (bij hem en zijn gezin thuis hadden we een van de beste afscheidsmaaltijden), we hebben een netwerk- en systeemspecialist aan kunnen nemen, we hebben vijf student-assistenten geworven die mee gaan werken, ik heb twee ex-VSO ICT’ers in het land benaderd waarvan er waarschijnlijk tenminste één betaald kan komen werken. Leveringscontracten voor het grote campus netwerk en de server-room zijn getekend. En dan heeft Enchalew nog stappen genomen om een overheidsorganisatie in te schakelen die gaat assisteren met de projektvoering van dat projekt. De contractors hebben de campus helemaal overhoop gegraven om het pijpennetwerk en de manholes voor de fiberverbindingen te installeren – net op tijd vóór de aanleg van de klinkerpaden en –wegen overal, en vóór de groenvoorzieningen uit. Alle lijntjes lijken samen te komen en alle seinen op groen te staan. Er komen vast nog wel problemen, maar het ziet er allemaal rooskleurig uit. Dus werd er ook leuk met lof gezwaaid bij het AASTU afscheidsetentje in het Ras Amba hotel dinsdag met deans en directeuren, vice-presidenten en president van AASTU.
In Alemachen was het ook hartelijkheid en eten alom. Eerst had Hanny al een keer taarten meegebracht, en maandag werd ze zèlf gefêteerd. Heel leuk was dat de motor achter de KLM personeelscharity Wings of Support, Kitty Meijburg, en trouwe Wings of Support-koerier Maria Weekers, beiden er bij konden zijn. Hun aanvoer van kleding is de laatste tijd flink opgevoerd om nog vóór het stoppen van KLM’s vluchten op Addis zoveel mogelijk voorraad te scheppen. Maria maakt ook de prachtigste foto’s van de kinderen, die Kitty dan weer gebruikt in kalenders voor hun sponsors. Ik heb helaas geen voorbeelden, de foto’s van Alemachen zijn ditmaal van Hike, de secretaresse, die veel van het dagelijkse gebeuren vastlegt met de Alemachen-camera. Met onder andere de meest ontroerende foto’s van afschuwelijke misvormingen door brandwondvergroeiingen of ander leed als kinderen binnenkomen. Zulke foto’s zitten niet bij de reeks hieronder, wel foto’s van mensen die aan de oplossing bijdragen. Zoals dokter Einar, de Noorse chirurg en specialist in herstel van brandwondcontracties; of de KLM-bemanning die de dag voordat ze de kist terugvliegen eerst nog even de fysiotherapie-ruimte in Alemachen klaarstomen met een nieuw plafond en verdere afwerking.
Nu is het dan zover – morgen verlaten we dit land. Wisselende gevoelens. Soms de tranen achter de ogen. Maar in ieder geval bij mij ook het gevoel dat het zo goed is geweest, en genoeg, voor wat betreft Ethiopië. Hanny zou ook best hebben kunnen blijven...
Twee series foto’s deze keer. Want naast alle aandacht die er voor ons was vierde Ethiopië ondertussen wel Timkat, het meest bruisende nationale feest dat zich op straat afspeelt. Dus eerst een serie Timkat, en dan een serie Alemachen.
Geweldig bedankt dat jullie zo trouw deze stukjes gelezen hebben, en dat we zo vaak reakties hebben gehad. Tot spoedig ziens!
Timkat: http://hanshesseling.nl/68a.pdf .
In de vooravond trekken processies met de tabots, de Stenen Tafelen waar elke kerk een replica van herbergt, door de hele stad naar verzamelplaatsen. Daar staan tenten waar de tabots de nacht doorbrengen. De volgende morgen wordt het heilig water aan toegestroomde gelovigen toegediend, en tegen de middag trekken de processies weer terug naar hun kerken. Tabots worden, omhuld door prachtig geborduurde stoffen, door priesters op het hoofd gedragen. Let op de grote groep in het wit geklede musici die begenna’s bespelen, de harpen van David. Luister naar hoe een begenna klinkt op http://ethio-pain-music.blogspot.com/2012/01/va-begenna-of-elders-harp-of-david-in.html .
Alemachen: http://hanshesseling.nl/68b.pdf .
1 Aselefech, een van de twee nurses bij Alemachen
2 Hike, secetaresse; en Jemal, assistant manager, logistics officer en chauffeur
3 Ingrid en haar wekelijkse knutselmiddag met kinderen
4 Dr Einar, chirurg die brandwondcontracties bij kinderen operatief corrigeert (voor Alemachen gratis, Einar heeft een eigen stichting opgericht die die kosten draagt)
5-6 KLM-bemanning aan het werk in de fysiotherapieruimte
7 creatieve gymnastiek/akrobatiekles door gehandicapte sporters
8-10 Pret
11—14 zij mogen weer naar huis
15 taartmiddag van Hanny; links twee nederlandse stagiaires, Lisanne en Guusje
16-21 afscheidsmaal; op 20 Maria Weekers, op 21 vlnr Elia, Spaanse fysiotherapeute; Ingrid en Ineke, assistentie Alemachen (alleen Ineke blijft over), Marian
22 alle kinderen krijgen ook bijzonder eten vandaag
23-24 afscheid van Hike
25 Hanny in gelukkige tijden
-
31 Januari 2013 - 20:46
Fonda:
Succes met het afscheid nemen. Ik zal jullie verhalen missen. Maar niet zoveel als dat Ethiopie jullie inzet, liefde en toewijding zal moeten missen!
Goede reis, en ik hou me aanbevolen voor a walk on memory lane onder het genot van een injera en Dashen!
XFonda
-
31 Januari 2013 - 20:52
Paul:
Hoi Hans en Hanny,
Leuk om te horen dat jullie een "legacy "achter te laten en hierbij een goed gevoel hebben. Ik wens jullie een goede terugkomst.
Groetjes Erika en Paul -
31 Januari 2013 - 20:56
Paulien Hesseling:
Fijn Hans dat je werk zo goed eindigde.
Tot ziens allebei. Groetjes ook van Ank,
Plien -
01 Februari 2013 - 00:34
Stef En Jannie:
Wat is de tijd toch snel gegaan en super mooie verhalen die zal ik wel gaan missen.
We wensen jullie een hele goede thuisreis toe.
Hanny wat zullen ze jou daar gaan missen je heb zo goed werk gedaan.
Jij ook hoor Hans dat ze het werk goed overgenommen hebben. -
01 Februari 2013 - 09:17
Mieke:
Als ik dit schrijf zitten jullie misschien al in het vliegtuig op weg naar Nederland. Heerlijk dat je je werk zo goed hebt kunnen afronden, Hans. En Hanny: het gemis van Ethiopie zal wederzijds zijn. Wat heb je veel verzet.
Tot ziens hier in Nederland,
Mieke -
01 Februari 2013 - 13:06
Henk En Maria Caminada:
Lieve Hanny en Hans,
Een heel mooi afscheid van jullie werk in Ethiopië ! Jullie hebben daar geweldig goed werk gedaan.
Nogmaals hartelijk dank voor jullie gastvrijheid; zo hebben we ook wat kunnen ervaren hoe het leven in Ethiopë was. We zullen de blogs missen maar we zien elkaar hopelijk weer spoedig.
Groetjes, Henk en Maria -
01 Februari 2013 - 17:42
Janwillem:
Wat een mooi afscheid en wel zo verdiend denk ik zo. ( heerlijk eten)
een goede reis en veel sterkte met afbouwen!
-
01 Februari 2013 - 21:02
Ton En Marlies:
Tja, niets aan bovenstaand commentaar toe te voegen. Weggaan op het hoogtepunt schijnt goed te zijn.
Tot ziens in Nederland, en voor zover nog relevant goede reis en wel thuis in Delft.
Hartelijke groet. -
03 Februari 2013 - 11:21
Janny Resoort:
Beste Hans en Hanny,
Wat een prachtig afscheid hebben jullie gekregen!! Zeer verdiend na zulke geweldige inspanningen.
Fijn voor jullie dat je met een goed gevoel terugkeert naar Nederland. het zal wel even wennen zijn.
Hartelijke groet
Janny
-
05 Februari 2013 - 13:07
Jacko Oosterhof:
Beste Hanny en Hans
Jullie kennen mij niet, maar ik heb jullie verhalen vele jaren gevolgd. Zelf heb ik een jaar lesgegeven in Debre Zeit, en na die tijd ben ik trouw jullie verhalen gaan lezen. Ik heb nooit geregeld, maar dan nu op de valreep toch nog. Bedankt voor al die prachtige inspirerende verhalen.
Hartelijke groet, Jacko Oosterhof -
05 Februari 2013 - 19:50
Dieneke:
hoi Hanny en Hans,
bedankt voor jullie mooie en interessante verhalen en foto's.!!!
wel thuis en tot horens!
groetjes Jan en Dieneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
