Kassa

of: Dagim en de instructors

Klop, klop – een wat verlegen jonge man staat aan de deur van mijn kantoor. Of hij hier zijn stage af kan maken. Dagim is laatste jaars bachelorstudent aan Adama Universiteit, hoeft geen geld (dat zou ook niet kunnen) maar wil wel graag nog anderhalve maand leuke dingen doen in ICT om daar wat van op te steken. Zijn huidige stageplaats heeft geen werk voor hem en men zei daar dat hij maar beter niet meer kon komen.
Dat deed me denken aan het Ministerie van Onderwijs (MoE) vorig jaar. Daar kwamen plotseling ook twee meiden opdagen, van een TVET (middelbare technische school), om hun ‘apparent’ te doen - zo noemt men een apprenticeship (stageplaats) hier meestal. Dat gaat dan zo: ze spreken geen Engels, ik verzin een leuke opdracht, iemand vertaalt het voor ze, ze knikken ja, en komen vervolgens nooit meer terug. Behalve aan het eind van hun apparent, want dan hebben ze een handtekening nodig. Die ik dus in ieder geval niet geef in die gevallen – maar daarin ben ik kennelijk een uitzondering, een ander zet hem graag.

Dagim is van het serieuzere slag. Zoals Nebiyou destijds bij MoE, erop gespitst om dingen te leren. Ik haalde VSOer Dan Shane uit Debre Markos eens voor één dag naar MoE om het drietal ICTers daar (Nebiyou, Bereket en Milka) een relevante techniek te leren: servervirtualisatie. Niet schrikken van dat moeilijke woord. Servers zijn computers waarop toepassingen werken die vanaf een (groot) aantal PCs in een computernetwerk worden gebruikt. Vroeger stond een server te zwoegen om al dat werk te leveren. Tegenwoordig zijn servers zo krachtig dat ze het op hun sloffen aan kunnen, en dan nog een zee van tijd over hebben. Daarom worden servers tegenwoordig met software zo ingericht dat het lijkt alsof ze niet één server zijn, maar wel vijf of tien – het virtualiseren van servers.
In geen tijd hadden Nebiyou en zijn maat zich de nieuwe techniek eigen gemaakt; meisje Milka bemoeide zich er niet mee, die had geen speciale band met zoveel technische kennis. Nebiyou heeft ook een server die we van MoE hebben geleend ermee voor me uitgerust. Dus daar kan Dagim nu nuttige dingen mee doen. En het lukt hem aardig.

Al in mei had ik twee ongebruikte servers van MoE geleend voor onbepaalde tijd. Het idee was dat instructors van de Computer Science faculteit ons zouden helpen om daarmee ICT-diensten op te zetten. Maar zoals een vorige keer uitgelegd: instructors hebben dan dollartekens in de ogen, en doen alleen iets als er geld tegenover staat. Is het belangrijk voor de Universiteit? Dan mag het ook wat kosten. Een fraai voorbeeld daarvan vond afgelopen maand plaats. Herinner je je nog? De voorzitter van de raad van bestuur van AASTU droeg de dean van Computer Science op om nuttige ICT-projekten op te zetten, waarvoor onder het mom van research betaling zou kunnen plaatsvinden. Je hoorde als het ware sommigen denken: kassa-rinkel-tingeling! Dat is als volgt afgelopen.

Toen de dean bij ons ideeën kwam opdoen gaf ik haar onder andere de plannen die ik een zestal Computer Science instructors had voorgelegd in september, toen de academic vice-president hen had opgedragen te kijken hoe ze ICT konden helpen – wat ze vervolgens nooit deden omdat het niets schoof. De dean gaf dit materiaal plus haar eigen plannen nu door aan kandidaten die er wel even een researchvoorstel mee gingen maken. Deels waren dat dezelfde mensen als die zes van september.
Instructors zijn laagbetaald – ze krijgen zo’n 3800 Birr per maand (160 Euro). Het is terecht dat ze geld vragen voor hun inspanningen. Maar de bedragen die over tafel vlogen en de niet echt knappe voorstellen waren samen soms zo onrealistisch dat het universiteitsbelang zichtbaar niet prevaleerde; reden waarom ik er niet mee zit er hier wat badinerend over te schrijven. Meer dan een half miljoen Birr bijvoorbeeld voor servervirtualisatie, zonder duidelijke resultaatverplichting voor twee vaagomschreven services. Dat is tweehonderd maandsalarissen van mij, zeg maar 17 jaar. Zes man stonden op de rol voor dat part-time werk van drie maanden (naast hun onderwijstaken), zonder duidelijke taakverdeling en deliverables.
Eerst heb ik een paar maal terugkoppeling gegeven aan de dean, een aktief en aardig persoon, die mijn feedback graag sponsorde met een kopje koffie in een van de klandestiene koffietenten op de grens van de campus. Niemand van de auteurs kwam bij ICT-direkteur Enchalew en mij langs. Na het commentaar stelden de schrijvers het werk en de kosten bij tot 4 personen voor anderhalve ton Birr, zonder noemenswaardige inhoudelijke veranderingen aan het voorstel zelf. Daarna heeft de dean het maar aan de president doorgegeven. Die via onze vice-president de stukken weer naar ons in ICT terugspeelde voor opinie...

Enchalew heeft een uiterst diplomatiek en korrekt stukje teruggeschreven om uit te leggen wat er aan schortte en waarmee we wel en niet door zouden kunnen gaan en waarom. Ik heb wat minder diplomatiek een aantal van de belangrijkste zwakke plekken aangewezen. Maar omdat management nu voor het dilemma staat dat de bestuursvoorzitter om iets gevraagd heeft wat niet geleverd kan worden komt er binnenkort waarschijnlijk een sessie waarin Enchalew en ik met de instructors wél tot een bruikbaar voorstel moeten komen...

En kijk, Dagim boekt in een paar dagen tijd goede voortgang met het tot leven wekken van de gevirtualiseerde MoE-server. Zonder kosten. Als ik daar dan zelf nog even een eenvoudige Intranet service op zet hebben we een deel van dat werk dat als zo complex en duur werd voorgesteld in ieder geval al achter de rug...

Bij de foto’s op http://hanshesseling.nl/66.pdf :

1 Een veelgeziene gast op de luchthaven van Arba Minch, waar ook een kleine Amerikaanse basis is: drone keert terug van missie. Gespot toen we op de terugweg waren van het 1000 Stars festival
2-3 Met gaste Joan naar de Artisans Fair in de Tropical Gardens in Addis
4 Bole Road, de hoofdweg van het vliegveld naar het centrum, krijgt een verbreding, verdieping en een facelift. Dit is waar alle staatshoofden overheen moeten zoeven voor de AU summits
5-8 Ondertussen in de heuvels van Entoto rond Addis
7 Brandstofproduktie uit mest
9 Abrupte overgang van heuvels naar stad. In de regentijd valt hier een waterval vrijwel recht de stad in
10 In de tej-bar
11-16 Enchalew en zijn vrouw Ewawe, eerst op het dakterras van het Ras Amba hotel op hun uitnodiging, en daarna bij ons thuis. 7-jarige dochter Nuhamin (Naomi) spreekt Engels als de beste en is zeer slim. Mulune is de hekkensluiter – geen verdere kinderen meer
17-23 ondertussen op de campus – er zit weer schot in de bouw
19-20 de koffietentjes op de grens van de campus
21 het officiële staf-café
22 behulpzame en hartelijke Getu, secretaresse van de president van AASTU
23 vlnr Elsabeth, de kassier van Finance; Getu; Tsegey, tijdelijk hoofd Finance; Mulugetu, hoofd beveiliging