Simiens

Alles is weer OK hier! Verbazingwekkend, dat je kop zo hard tegen de vlakte kan slaan dat je buiten westen raakt, en dat je daar (ogenschijnlijk, klop-klop) niks aan overhoudt. Een paar dagen wat draaierig, geen hoofdpijn... Boffen! Wat ik waarschijnlijk fout gedaan heb, zegt (dokter) Jackie: toen de buikloop op die maandagmorgen over leek heb ik “voor de zekerheid” twee immodiumtabletten genomen. Daardoor bleef wat er nog was aan bacteriën binnen, vermenigvuldigde zich, en kwam in het bloed. Beter was geweest: niet naar het werk, geen immodium, thuis afwachten, als het slechter ging naar de dokter en/of aan de antibiotica. Maar ik had een afspraak op MoE met een dame van MoH (Health): die donderdag zou er een persconferentie gegeven worden over een nieuwe medische opleiding, radio en TV zouden vermelden dat alle informatie op de MoE Webserver te vinden was – en ik had nog niks van haar gekregen.

Achteraf kwam die dame dus helemaal niet opdagen, en de persconferentie is ook nog steeds niet gehouden. Bovendien gaf de Internet lijn naar de MoE webservers de geest omstreeks de tijd dat ik viel, en hij was nog niet gerepareerd toen ik een week later weer ten tonele verscheen. Ook nu nog niet, ondanks dat ik alweer (met maatje Nebyu) een dikke drie dagen met EthioTelecom erover aan het bakkeleien ben. Dus mijn devies voor de toekomst: geen immodium en thuisblijven bij twijfel.

Vrijdag 7 oktober begon ons vierdaagse trekking-weekend in de Simien Mountains. Hanny was in Arba Minch, wilde sowieso niet mee de bergen in vanwege haar heupen en knieën die pijnlijk worden bij veel klimmen en dalen; en de stevige kou ’s nachts zag ze ook niet zitten. Ik ging dus met Jackie en Steve. Die vrijdagmorgen vroeg vlogen we naar Gonder; daar werden we opgehaald door de touroperator en reden we met een 4WD naar het Simiens National Park, nog eens 4½ uur ver, en begonnen daar aan de eerste etappe van de trektocht.

Als je veel tijd hebt kun je een Simiens-trektocht ook zelf regelen: met de bus van Gonder naar het stadje Debark, daar bij het kantoor van het Nationaal Park een gids en een gewapende scout huren, en muilezels met een ezeldrijver, en een kampeeruitrusting, dan proviand inslaan (ook voor je ezeldrijver en ander personeel) enzovoort. Als je daar zoals wij geen tijd voor wilt vrijmaken kun je het allemaal laten organiseren door een touroperator. Die zorgt voor een muilezelkaravaan die op de afgeproken tijd al op de gewenste plek is, zodat je zelf het saaiere gedeelte kunt overslaan; die zet de tenten op en legt de slaapzakken klaar, regelt het proviand, kookt de maaltijden, zorgt voor een voorraad goed drinkwater, heeft de koffie klaar als je in het kampement aankomt, geeft je ’s ochtends en ’s avonds een bak warm water om je te wassen, heeft stoeltjes en een tafel om je maaltijden aan te nuttigen, doet een lunchpakket in je dagrugzak voor tussen de middag, regelt een auto voor de heen- en terugreis – kortom: het enige dat je zelf hoeft te doen is wandelen. Er is een aantal vaste kampementen waar je verblijft, en waar de lokale dorpsgemeenschappen de faciliteiten en staf voor leveren, zodat de mensen ter plekke er ook wat aan verdienen.

We hadden deze tijd van het jaar uitgekozen omdat het, zo net na de regentijd, de bloementijd bij uitstek is. Nadeel is dat er een deel van de dag wat wolken zijn die de grandioze uitzichten soms een beetje belemmeren. Omdat het hoog is (3200 tot 4200 meter) is het overdag lekker weer, maar zodra de zon weg is kan het gemeen koud worden, zeker op de kampementen op 3600 meter, en helemaal als er een hagelbui en harde wind zijn zoals op ons tweede kamp. Half acht in de slaapzak is maar al te lekker dan. Verder sjouw je de hele dag met een behoorlijke dagrugzak met kleding om alle weertypen te kunnen doorstaan en liters water. Maar mooi dat het was!

Het verdere relaas gaat hierbij met de foto’s mee, op http://hanshesseling.nl/32.pdf .
1 – 5 de eerste etappe, rond 3200 meter hoog. Overal bloemen en fraaie uitzichten
6 – 8 ze komen alleen in Noord-Ethiopië voor: de gelada-baboons. Vreedzame dieren die alleen gras en plantjes daartussen eten. Niet erg schuw zitten ze rustig aan blaadjes te trekken en te smakken, terwijl ze langzaam door het gras schuifelen. Ze leven in groepen van honderden; mannetjes bakkeleien natuurlijk vaak om vrouwtjes en maken daarbij een hoop herrie.
9 – 11 tweede dag: bij een 500 meter hoge waterval
12 red-hot poker, wijdverbreid in deze rijd van het jaar
13 – 17 lammergeier - en het lijkt haast of de baboons daar ook voor oppassen
18 in het hele parkgebied wonen volop mensen. Kinderen amuseren zich met eenvoudig speelgoed
19 de muilezelkaravaan haalt ons in terwijl wij lunchen, zodoende staan onze tenten straks weer
20 lunchpakketje soldaat maken
21 dorp Geech op 3600 meter hoogte. Een paar honderd meter verder is het tweede kamp;
22, 23 ... als we net binnen zijn begint het korststondig te hagelen
24 – 27 weer droog: nog even de omgeving bekijken
28 Nega, de touroperator annex kok serveert de soep
29 ontbijttafel de volgende morgen - de rijp van de nachtvorst zit hier en daar nog op de tenten
30 de reuzenlobelia – op deze hoogte staat het er vol mee
31, 32 op de top van Imet Gogo, 4000 meter; Jackie en Steve zijn de laatste paar honderd meter niet meegegaan omdat het pad hen een beetje te gevaarlijk leek. Alleen met de gids dus
33 ook hier nog bloemen, zij het veel minder
34,35 de jeugd probeert mutsen en andere lokale spullen te verkopen. Gids Haile komt zelf uit deze streek en kan goed met iedereen overweg
36 breedsnavelraven
37, 38 het escarpment waarover we wandelen gaat vlakbij steil 1000 meter naar beneden
39 het derde kamp, ook op 3600 meter, bij dorpje Chenek
40 typische skyline van Simiens-gebergte
41 Chenek ligt weer aan de enige weg, Isuzu’s zijn het lokaal transport tussen de dorpjes
42 Ethiopische variant op “take nothing but pictures, leave nothing but footsteps”
43 – 48 Walia ibex, wilde berggeit, heeft geen hoogtevrees en eet onder andere bladeren van de reuzenlobelia’s
49 verrassing van Nega: warme lunch op de terugreis op een mooi uitzichtspunt
50 het GPS-profiel van de trektocht