Paasos
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hanny en Hans
20 April 2009 | Ethiopië, Addis Abeba
De belg-regens (de regens van dit seizoen heten nou eenmaal zo) waren rustig-aan begonnen in de tijd dat we weg waren. Wat voordien dor en droog was was groen uitgelopen toen we terugkwamen, ik zondag de 12e, Hanny drie dagen later. Hartverwarmende mailtjes waren al vooruitgekomen (“What a relief is it? We are happy really. It is yesterday and today that I knew we love you very much Hans. We all disturbed and got crazy. When I read between the lines my eyes filled with tears. I hope very less serious even after Friday’s final result. I hope I will see the face of lovely Hans again”) en het welkom terug op de Universiteit en Mekane Yesus was allerhartelijkst. De voorheen gortdroge Kulfo rivier, in de bedding waarvan bavianen uit het nationale park kort geleden nog tot in de stad waren doorgedrongen op zoek naar water, stroomde nu weer over de volle breedte.
Iedereen is in de ban van Pasen. Dat is hier een week na dat van ons, en het is het grootste religieuze feest van Ethiopië, meer nog dan Kerstmis. Hét moment om familie te bezoeken. Voor de orthodoxen hét moment om eindelijk weer vlees te eten na 55 dagen ‘vasten’ – en voor de protestanten ook een beetje, want de protestantse slagers slachten ook niet in die tijd (solidariteit? angst voor represailles van de dominante orthodoxen?). Stevige ossen worden met vrachtwagens vol aangevoerd – een groep mensen koopt vaak samen een os, laat hem aan huis slachten en verdeelt het vlees. Dinsdagochtend vroeg is er naar verluidt een handelaar die juist twintig ossen had verkocht onderweg naar het busstation beroofd, en in het ziekenhuis terechtgekomen. Ook op onze Mekane Yesus-compound hadden zestien gezinnen samen twee ossen aangeschaft, die op het erf van Gelsimo en van Damtachew vreedzaam een paar dagen herkauwend wachtten op de dingen die komen gingen - maar die vandaag, Paaszaterdag, toch de zonsondergang moeten missen. Orthodoxen slachten op paaszondag, protestanten zoals op Mekane Yesus alvast een dag eerder.
Aangezien familiebezoek vaak lange reizen met zich meebrengt is het vervoer een probleem. Busprijzen schieten omhoog, de uittocht van universiteitsstaf begint woensdag al, en velen komen pas het weekend na Pasen terug. Vorig jaar zaten we zelf in die drukte omdat in we het Paasweekend voor het eerst in maanden samen Arba Minch weer eens uit wilden; deze keer blijven we lekker thuis. Zijn toch net twee weken weggeweest...
Dat betekent wel dat je her en der te eten gevraagd wordt. Op Goede Vrijdag in het weeshuis – dat hebben we dus net gisteren gehad. En morgen lunch bij onderwijzeres Tadelech en haar familie, en diner bij John en de missie. Van de weeromstuit hebben we Karin dan maar weer hier te eten gevraagd op maandagavond. En zonet stond Tsegay, de Health Science Dean erop dat we dinsdagavond bij hem komen. O, en het weeshuis wilde ons beslist maandag nog een echte Paaslunch serveren. Hanny maakt zich grote zorgen om haar postuur.
Het traditionele Goede Vrijdag-eten is een simpele stamppot van peulvruchten, tarwebloem en aardappelen, met zwaar gelegenheidsbrood erbij. De sfeer op het weeshuis was wat bedrukt. Tsehay heeft last van haar suikerziekte, is een paar weken naar Addis geweest voor onderzoeken, en ziet er moe uit. Je merkt dat de verantwoordelijkheid voor het geheel toch vrijwel alleen op haar schouders rust, en dat die zwaar is. En mocht ze de zaak hier niet meer kunnen runnen (de dokters raadden haar volgens haar aan om in een koelere streek te gaan wonen) dan staan er geen opvolgers met autoriteit en gedrevenheid klaar.
De komende week zit ik nagenoeg alleen op ICT bij de AMU. Maar er zijn genoeg dingen voor te bereiden; onder andere voor een ICT Policy Workshop (waarover later meer). Een recente tender voor nieuwe Cisco-apparatuur wees uit dat die nog veel duurder was dan ingeschat. De komende week ga ik dus ook weer offertes voor tweedehandsapparatuur uit de VS inzamelen – er hangt weer een hele vette besparing in de lucht. En de drie nieuwe campuses dwars door de stad schieten al aardig op, de glasvezelverbindingen ertussen moeten onderhand aanbesteed worden. Dezelfde Yos (mijn chef) van de email hierboven, kwam een paar dagen later terug met de notitie naar Holland: “Hans I want the draft fiber plan to connect the four campuses that is prepared by you.” Gewoon lekker back to business.
Genoeg te doen.
Nieuwe weesjes en mooie ossen op http://hanshesseling.nl/or4.pdf
Bijschriften:
1 de tweeling links (één is een jongetje, maar die dragen ook wel jurkjes) arriveerde flink ondervoed, maar doet het nu prima. Het meisje rechts in het wit had beentjes met zulke slappe knietjes dat het leek alsof ze er verkeerd om inzaten. Dokter zei: wacht een paar maanden, dan pas kunnen we meer zien. En inderdaad, het lijkt al een stuk beter, hoewel er nog wel iets aan moet gebeuren.
2 os één voor het huis van Gelsimo
3 os twee op het erf van Damtachew
4 het slachtfeest – een sociaal evenement
5, 6, 7 de bruine os
8 Gelsimo
9, 10, 11 verdeling
Iedereen is in de ban van Pasen. Dat is hier een week na dat van ons, en het is het grootste religieuze feest van Ethiopië, meer nog dan Kerstmis. Hét moment om familie te bezoeken. Voor de orthodoxen hét moment om eindelijk weer vlees te eten na 55 dagen ‘vasten’ – en voor de protestanten ook een beetje, want de protestantse slagers slachten ook niet in die tijd (solidariteit? angst voor represailles van de dominante orthodoxen?). Stevige ossen worden met vrachtwagens vol aangevoerd – een groep mensen koopt vaak samen een os, laat hem aan huis slachten en verdeelt het vlees. Dinsdagochtend vroeg is er naar verluidt een handelaar die juist twintig ossen had verkocht onderweg naar het busstation beroofd, en in het ziekenhuis terechtgekomen. Ook op onze Mekane Yesus-compound hadden zestien gezinnen samen twee ossen aangeschaft, die op het erf van Gelsimo en van Damtachew vreedzaam een paar dagen herkauwend wachtten op de dingen die komen gingen - maar die vandaag, Paaszaterdag, toch de zonsondergang moeten missen. Orthodoxen slachten op paaszondag, protestanten zoals op Mekane Yesus alvast een dag eerder.
Aangezien familiebezoek vaak lange reizen met zich meebrengt is het vervoer een probleem. Busprijzen schieten omhoog, de uittocht van universiteitsstaf begint woensdag al, en velen komen pas het weekend na Pasen terug. Vorig jaar zaten we zelf in die drukte omdat in we het Paasweekend voor het eerst in maanden samen Arba Minch weer eens uit wilden; deze keer blijven we lekker thuis. Zijn toch net twee weken weggeweest...
Dat betekent wel dat je her en der te eten gevraagd wordt. Op Goede Vrijdag in het weeshuis – dat hebben we dus net gisteren gehad. En morgen lunch bij onderwijzeres Tadelech en haar familie, en diner bij John en de missie. Van de weeromstuit hebben we Karin dan maar weer hier te eten gevraagd op maandagavond. En zonet stond Tsegay, de Health Science Dean erop dat we dinsdagavond bij hem komen. O, en het weeshuis wilde ons beslist maandag nog een echte Paaslunch serveren. Hanny maakt zich grote zorgen om haar postuur.
Het traditionele Goede Vrijdag-eten is een simpele stamppot van peulvruchten, tarwebloem en aardappelen, met zwaar gelegenheidsbrood erbij. De sfeer op het weeshuis was wat bedrukt. Tsehay heeft last van haar suikerziekte, is een paar weken naar Addis geweest voor onderzoeken, en ziet er moe uit. Je merkt dat de verantwoordelijkheid voor het geheel toch vrijwel alleen op haar schouders rust, en dat die zwaar is. En mocht ze de zaak hier niet meer kunnen runnen (de dokters raadden haar volgens haar aan om in een koelere streek te gaan wonen) dan staan er geen opvolgers met autoriteit en gedrevenheid klaar.
De komende week zit ik nagenoeg alleen op ICT bij de AMU. Maar er zijn genoeg dingen voor te bereiden; onder andere voor een ICT Policy Workshop (waarover later meer). Een recente tender voor nieuwe Cisco-apparatuur wees uit dat die nog veel duurder was dan ingeschat. De komende week ga ik dus ook weer offertes voor tweedehandsapparatuur uit de VS inzamelen – er hangt weer een hele vette besparing in de lucht. En de drie nieuwe campuses dwars door de stad schieten al aardig op, de glasvezelverbindingen ertussen moeten onderhand aanbesteed worden. Dezelfde Yos (mijn chef) van de email hierboven, kwam een paar dagen later terug met de notitie naar Holland: “Hans I want the draft fiber plan to connect the four campuses that is prepared by you.” Gewoon lekker back to business.
Genoeg te doen.
Nieuwe weesjes en mooie ossen op http://hanshesseling.nl/or4.pdf
Bijschriften:
1 de tweeling links (één is een jongetje, maar die dragen ook wel jurkjes) arriveerde flink ondervoed, maar doet het nu prima. Het meisje rechts in het wit had beentjes met zulke slappe knietjes dat het leek alsof ze er verkeerd om inzaten. Dokter zei: wacht een paar maanden, dan pas kunnen we meer zien. En inderdaad, het lijkt al een stuk beter, hoewel er nog wel iets aan moet gebeuren.
2 os één voor het huis van Gelsimo
3 os twee op het erf van Damtachew
4 het slachtfeest – een sociaal evenement
5, 6, 7 de bruine os
8 Gelsimo
9, 10, 11 verdeling
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
