Workshop

Vrolijk en opgewekt, onze verhalen – niet? In ons dagelijkse mini-wereldje is het leven dan ook goed: interessant werk op de universiteit; vooruitgang en een succesje hier en daar, waarover binnenkort meer; veel te doen met weeshuis en projekten; en een leuk en comfortabel huis.

Maar op wat grotere schaal lijkt het soms alsof de problemen zich in dit land alleen maar opstapelen. Problemen van buitenaf, problemen van binnenuit. Een paar wereldwijde trends hebben hier natuurlijk ook hun weerslag: de olieprijsexplosie, de stijging van voedselprijzen. Binnenlands komt daar het slechte regenseizoen van dit jaar nog eens bij. Dat heeft inmiddels al gevolgen.
In Arba Minch vallen die mee. Op de uitgestrekte State Farm terreinen staat de mais hoog, de donkergroene bladeren glanzen in de zon en wuiven in de wind. Wij hebben de Kulfo rivier, en daarmee bevloeiing. Maar ten zuiden van ons zijn gebieden waar alleen boeren die bij de eerste regens meteen gezaaid hebben nu nog kans op een redelijke oogst hebben. In sommige delen westelijk van ons, waar vorig jaar nog gewassen werden weggespoeld door teveel regen staan nu kansarme plantjes, ten prooi aan army worms, massale zwermen insektenlarven. Veestapels die normaal dienden als buffer om te verkopen in slechte tijden zijn hier en daar door veeziekten uitgedund. En sommige plaatsen treft al dit onheil tegelijk. Daar ontstaat echte schaarste. Mensen daar klagen dat de overheid dat niet wil beamen, en geen voedselhulp toezegt.

Het Awash-stuwmeer ten zuidoosten van Addis is te leeg. De capaciteit was sowieso al sterk teruggelopen door slib. De opgewekte electriciteit is onvoldoende, en veel steden inclusief Addis, Awassa en Arba Minch hebben al bijna twee maanden een regime van tijdelijk afschakelen: twee dagen stroom, een dag niet. Binnen die twee dagen zijn er dan nog storingen en geplande kortere afschakelingen. Alleen grotere bedrijven (en de universiteit) blijven (nu nog) gespaard. Kleinere bedrijven zetten werknemers op part-time of stoten ze af omdat er niet gewerkt kan worden. Het Mekane Yesus Technical College hier kan zijn technische apparatuur (hout- en metaalbewerking) maar ten dele gebruiken, en de praktische lessen ICT gaan vaker niet door dan wel. De zondag-rustdag koppeling gaat niet meer op: als er ‘licht’ is draaien de machines.
De watertekorten in Arba Minch zijn terug. Dat wil zeggen tekorten in pompcapaciteit, misschien mede dank zij de electriciteits problemen. Veel van het overvloedige, heldere 40-bronnen-water stroomt onverrichterzake naar de krokodillen in Lake Chamo. Onze huisjes hebben de luxe van twee waterreservoirs op het terrein als buffers die ’s nachts vol kunnen lopen, zodat rantsoeneren maar af en toe nodig is.

De brandstofimport van de laatste negen maanden kostte meer dan de totale export in die tijd opleverde; en de echte olieprijsexplosie is pas van de laatste paar maanden, dus dat gaat nog erger worden. Prijzen van tef en mais zijn in twee maanden verdubbeld, en daarvoor waren ze, langzamer, ook al flink gestegen. Onlusten her en der nemen toe. Zuidelijk van ons hebben de nomadische Borana besloten dat de landbouwende Konso, die zich daar een paar generaties geleden vestigden, terug moeten. Twee Konso’s zijn op de markt in Yabelo gestenigd, enkele tientallen in dorpen vermoord. Onder niet goed voorbereide regeringstroepen die kwamen ingrijpen zijn zelf doden gevallen. Uit Asosa zijn door VSO alle volunteers naar Addis teruggeroepen vorige week wegens toenemende onrust daar (ik probeer een van hen, een ICT-er, tijdelijk naar AMU te krijgen, kunnen we hier goed gebruiken).
We krijgen het meeste van dit soort nieuws uit verhalen van mensen die er geweest zijn of via VSO mail. Engelstalige Ethiopische kranten, weekbladen in alle gevallen, zijn in Arba Minch niet te krijgen. BBC World Radio en RN Wereldomroep zijn goed te ontvangen, maar geven weinig informatie over Ethiopië. Vorige week gaf de premier een uitgebreide persconferentie op radio en TV, over de hoge inflatie, en de dreiging van Eritrea om Djibouti binnen te vallen, wat Ethiopië’s life-line naar buiten af zou snijden. Als je voldoende Amhaars zou verstaan zou je het kunnen volgen... De Ethiopische militaire aanwezigheid in Somalië had al lang moeten zijn afgerond, was alleen maar gericht op het helpen totstandkomen van een interim-regering, maar is niet over en blijft handenvol geld kosten.

Komt dit in Nederland allemaal al een beetje in het nieuws? Als iemand er een krantenartikel of zo over tegenkomt, en hij/zij kan het scannnen of mailen: graag.

En dan hebben we het nog niet gehad over een aanzienlijke andere interne boosdoener.
Daaraan had VSO afgelopen maandag een workshop gewijd, waar de nieuwe vrijwilligers uit Awassa en omgeving, en Arba Minch, voor waren uitgenodigd. In Awassa. Met een counterpart. Van AMU kwam Mekonen mee, een graduate student die ook op AMU’s afdeling Externe Betrekkingen werkt en al veel met het onderhavige onderwerp heeft gedaan. Welk onderwerp? HIV/AIDS mainstreaming.
Mainstreaming: het opnemen van het onderwerp in de kernakiviteit van een instelling. Bij alle ontplooide aktiviteiten aandacht houden voor de bestrijding van HIV/AIDS. Een policy opstellen en naleven met het oog op effectief voorkomen van HIV/AIDS. Een VSO volunteer wordt geacht deel te nemen in het mainstreaming-proces en zichtbaar te zijn voor vraagstellingen en feedback daarbij. Awassa is the leading university op het gebied van HIV/AIDS. Helaas niet op het gebied van policy, maar op seropositief-zijn. Een recente test (er werd niet bij gezegd of het een willekeurige steekproef was, ik mag toch echt hopen van niet) onder 120 studenten wees onlangs uit dat 50% HIV-positief was. Redenen? Uitgebreid nachtleven in Awassa; risicovol gedrag van studenten; beter cijfer voor een onderonsje met de docent. Alweer: informatie van anderen, van een consulente Gender Issues, zelf ex-studente van Awassa en nu part-time teacher daar.

Wat deden we op het symposium behalve luisteren?
Vertellen hoe mainstreaming nu plaatsvindt in ons instituut, opsommen wat de HIV/AIDS bedreigingen daar zijn, en wat voor factoren helpen die bedreiging te verminderen. Dat wist Mekonen over AMU natuurlijk allemaal het beste. Daarna je eigen instelling een cijfer geven aan de hand van 14 vragen die in detail ingingen op hoe mainstreaming plaats vindt. Mekonen was daar bijzonder zonnig over! Hij vermeed de score 1 zorgvuldig; de hoogste, 4, was soms mwah misschien net iets te hoog. Asof het resultaat telde voor je examen. Zo kwam AMU uit op een gemiddelde 3, behoorlijk goed; terwijl er niet eens beleid is voor condoomdistributie, erger nog, dat de universiteit de verkoop op campus verbiedt.
Ik probeerde bij Mekonen wat af te dingen op de scores, maar hij was niet echt ontvankelijk voor het soort argumenten dat ik te berde bracht. Heb het dus maar zo gelaten, we moeten nog door meer deuren samen.
We gingen weg met een opdracht: gezamenlijk (vrijwilliger en counterpart) een plan van aanpak maken om de gesignaleerde bedreigingen te bestrijden. De komende weken eens kijken wat we daarmee kunnen... en zien hoe de eindverantwoordelijke bij AMU, die Mekonen afgevaardigd had, er daarna mee omgaat.

Oeps – ik geloof dat we het verhaal dit keer niet heel zonnig hebben kunnen maken!
Weet je wat – dan doen we tot besluit even als Bloem van de Week een hele zonnige gele bloeier erbij waarvan we er ooit een in de tuin in Delft hadden, die daar met maar drie of vier aren bloeide, en na een nachtvorstje toch liever de geest gaf. Hier groeit hij parmantig in veel wegbermen en ander onbruikland, onder andere langs een flink deel van de weg naar Awassa, tot een struikhoogte van 2,5 tot 3 meter, overladen met gele toortsen:

De Cassia. http://hanshesseling.nl/images/cassia.jpg

Oh, en gelukkig heeft het sinds ik dit zondag schreef twee nachten heftig en lang geregend... in Arba Minch tenminste... ik heb de Kulfo nog niet zó wild zien stromen.