Vossenjacht
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny en Hans
10 Februari 2008 | Ethiopië, Addis Abeba
Onze eerste week In Country Training zit er op. Elke ochtend twee uur Amhaarse les, waar we eerlijk gezegd niet erg veel bijgeleerd hebben. Achteraf gezien ben ik heel blij dat wij in Nederland al een paar lessen gehad hebben en nu onze eigen lesboeken Amhaars bij ons hebben. In Arba Minch gaan we het zelf wel verder proberen. Hier hebben we echt op zijn Ethiopisch les gehad: een leraar die vooral zelf veel vertelt, eindeloos bezig is op een flap over te schrijven wat ook al in de stencils stond (en dan heeft hij ook nog erg veel moeite met het overschrijven omdat hij zelf de fonetische schrijfwijze niet kent en er tot overmaaat van ramp niet een maar zeker 3 verschillende fonetische schrijfwijzen gehanteerd worden). Wij hebben het redelijk laconiek over ons heen laten komen, maar de meeste vrijwilligers in onze groep komen hier om op een of andere wijze het onderwijs in de Engelse taal te helpen verbeteren en hebben dus zelf goede didactische vaardigheden. Sommigen ergeren zich groen en geel en zijn in deze ene week een jaar ouder geworden. Dat wordt nog lachen, want ik ben bang dat ze dit nog heel veel meer gaan meemaken; dit is nl precies de reden waarom ze hier zijn.
De scavenger hunt, zoals een vossenjacht in het Engels blijkbaar heet, was leuk. We moesten zelf met een line taxi op pad naar een bepaald koffiehuis waar een VSO vrijwilliger je kaart moest aftekenen en ondertussen moest je allerlei taken uitvoeren waarbij je de Amhaarse taal een beetje moest gebruiken. Dat was dus niet alleen lachen voor ons maar ook voor de Ethiopiers aan wie we de weg moesten vragen, of bij wie we er achter moesten zien te komen wat het ontwikkelen en afdrukken van een rolletje van 24 fotos kost. En dat we als ferengis (buitenlanders) 1 “qey shinkurt” (rode ui) en “and gimash kilo muz” (een halve kilo bananen) wilden kopen, dat vonden ze helemaal vreemd, een hele kilo was toch wel het minste dat verwacht werd.
Amhaars is af en toe knap lachen: voor ons zijn de klanken over het algemeen vrij makkelijk uit te spreken, behalve bepaalde explosieve klanken. Die krijgt Hans als enige van de hele groep uit zijn keel zonder dat alle anderen een paraplu nodig hebben. Ook is de klank van bepaalde woorden of namen lachen. Hans kwam gisteren niet meer bij toen we erachter kwamen hoe je de naam Fikre, de naam van zijn toekomstige baas, uitspreekt. Een i wordt meestal een soort u, dus dan weet je het wel. Onze leraar keek een beetje raar op van de slappe lach die we kregen: zijn dochter heet nl ook Fikr. Een van de Engelsen heeft toen maar voorzichtig uitgelegd waar die slappe lach vandaan kwam.
Naast taalonderwijs hebben we ook een aantal gastsprekers gehad, o.a. over de geopolitieke , culturele en economische ontwikkeling; en de rol die de vrijwilligers daarbij kunnen spelen. Ethiopie heeft een flink groeiende economie van 11 % per jaar. Helaas groeit de bevolking ook hard en bedraagt de inflatie 19 % per jaar. Ze zijn er dus nog lang niet.
Of het daarmee te maken had of niet, gisteren kwam het slechte nieuws dat er in heel Addis Abeba geen SIM kaarten meer te krijgen zijn waardoor we dus voorlopig nog niet gebeld kunnen worden. Daar balen we best een beetje van, maar ja: dit is ook Ethiopië. Onze Nederlandse simkaarten weigeren dienst, ook al was mij vooraf door Telfort verzekerd dat ik wel kon sms’en vanuit Ethiopië.
Misschien lukt het volgende week om in Arba Minch een simkaart te kopen.
Inmiddels hebben we kennis gemaakt met Judy, een Engelse dame van 60 jaar die ook als accompanying partner met haar echtgenoot mee is en in Arba Minch woont. Een heel aardige vrouw, dus dat wordt vast gezellig. We hebben al een beetje zitten bomen over het binnenkort samen verder proberen op te bouwen van een bibliotheek in een gebied vlakbij Arba Minch. In dat gebied worden met name ambachtsmensen en hun gezinnen behoorlijk achtergesteld/gediscrimineerd. Zij kunnen niet makkelijk naar school en kunnen ook nauwelijks lid worden van de kerk bijvoorbeeld (niet vanwege de kerkleiders, maar omdat de andere gelovigen dat zo ongeveer onmogelijk maken heb ik begrepen). Door daar nu een bibliotheek in te richten hoopt men dat de kinderen wat leren en door de bibliotheek ook toegankelijk te maken voor de andere inwoners hoopt men toch een beetje integratie te kunnen bevorderen. Althans dat is wat ik er tot nu toe van begrepen heb.
Het lijkt er ook op dat inmiddels duidelijk is dat we komen te wonen op de compound van een technische school (Mechanic Jezus ??). Het voordeel zou zijn dat het een heel aardig huis moet zijn en het nadeel dat het wel 20 -30 minuten heuvel afwaarts lopen is van het echte dorp. Met de boodschappen terug vanaf de markt zal dus met een lijntaxi moeten. Judy waarschuwde ons tevens geen schoon huis te verwachten en in Addis alvast de nodige schoonmaakmiddelen te kopen. Het had haar 4 dagen poetsen gekost voor haar huis redelijk schoon en bewoonbaar was. We zijn dus zeer benieuwd.
Verder zijn we heel benieuwd naar de beesten of beestjes die we aan zullen treffen. In Addis hebben we alleen nog maar s’avonds wat kakkerlakjes in de kamer en badkamer, gelukkig van een kleine soort. In Arba Minch moet je op bepaalde plaatsen je deuren erg goed dicht houden omdat anders de baboons (bavianen) je huis in komen en de koelkast leeghalen en verder meenemen wat ze kunnen gebruiken.
Zoals het er nu voor staat vliegen we pas zondag 17 februari naar AM omdat er alleen op woensdag en op zondag een vlucht is, en Hans woensdag in Addis nog een workshop heeft. Heel misschien wordt er nog een prive auto gehuurd om ons donderdags met de auto naar AM te brengen. Het kost 12 uur, maar schijnt een hele mooie tocht te zijn, dus wij hopen dat het alsnog de auto wordt.
Vandaag kreeg iedereen een envelop met 80 euro of 120 euro (koppel) om een uitrusting voor je huis te kopen. Wij hebben dus al lakens, een paar echte porceleinen borden en schalen gekocht en een strijkijzer. Dinsdag ga ik verder nog een beetje shoppen. Verder hebben we uitleg gekregen over hoe we ons petroleumstel moeten gebruiken om op te koken, we krijgen nl allemaal een petroleum (beter gezegd kerosine) pitje en een electrisch plaatje mee. Ik ga dus nog maar een tweede plaatje zelf kopen. Maar ja, als de stroom weer eens uitvalt zullen we het dus echt met het kerosinepitje moeten doen. Het stellletje heeft zelfs exact dezelfde groene kleur als het petroleumstel van oma vroeger.
Het laatste dat ik jullie nog wil laten weten is dat we ons deze week ook hebben laten registreren bij de Nederlandse ambassade hier, waar we erg vriendelijk ontvangen werden en we alvast een uitnodiging voor een feestje op Koninginnedag kregen. Maar ja om daar nou straks 12 uur voor in de bus te gaan zitten. De ambassade zit in een heel erg mooi nieuw modern gebouw, dat geloof ik al een of meer architectuurprijzen gekregen heeft. De dag erna voor een gezondheidsbriefing op de compound van de Britse ambassade geweest. Die was wel heel erg groot en luxe. Veel ambassadepersoneel leek op de compound te wonen en de kinderen konden er zelfs paard rijden. Ik heb gelezen dat ze zelfs een eigen restaurant op hun terrein hebben. Het was een enorm groot terrein.
Morgenmiddag gaan we wandelen in de Entoto Hills als mijn darmen tenminste weer rustig zijn. Ik heb gisteren nl in een restaurant salade gegeten, dat wordt afgeraden, maar het was zo’n nette tent dat ik dacht dat het daar wel moest kunnen: niet dus...
Hans is vanmorgen naar het ziekenhuis geweest omdat hij een keelontsteking had die maar niet overging en die is nu aan de antibiotica. Maar over een of twee dagen zijn we weer helemaal oké, hoor.
Nou dat was het weer even. Morgen proberen dit verhaal in een internet café gepost te krijgen en daar moeten jullie het voorlopig weer mee doen, want de internetfaciliteiten zijn hier zo slecht dat persoonlijk mailen hier eigenlijk niet te doen is. Ik heb twee keer geprobeerd om Inge een mail te sturen voor haar verjaardag. Twee keer ¾ uur tot 1 uur bezig geweest, maar het heeft niet zo mogen zijn. Dus Inge, bij deze alsnog gefeliciteerd met je verjaardag.
En niet te vergeten te zeggen dat we jullie reacties heel leuk vinden om te lezen.
Doeiiiiii !!!
Meer foto's van Addis:
http://hanshesseling.nl/arba/aa2/index.htm
De scavenger hunt, zoals een vossenjacht in het Engels blijkbaar heet, was leuk. We moesten zelf met een line taxi op pad naar een bepaald koffiehuis waar een VSO vrijwilliger je kaart moest aftekenen en ondertussen moest je allerlei taken uitvoeren waarbij je de Amhaarse taal een beetje moest gebruiken. Dat was dus niet alleen lachen voor ons maar ook voor de Ethiopiers aan wie we de weg moesten vragen, of bij wie we er achter moesten zien te komen wat het ontwikkelen en afdrukken van een rolletje van 24 fotos kost. En dat we als ferengis (buitenlanders) 1 “qey shinkurt” (rode ui) en “and gimash kilo muz” (een halve kilo bananen) wilden kopen, dat vonden ze helemaal vreemd, een hele kilo was toch wel het minste dat verwacht werd.
Amhaars is af en toe knap lachen: voor ons zijn de klanken over het algemeen vrij makkelijk uit te spreken, behalve bepaalde explosieve klanken. Die krijgt Hans als enige van de hele groep uit zijn keel zonder dat alle anderen een paraplu nodig hebben. Ook is de klank van bepaalde woorden of namen lachen. Hans kwam gisteren niet meer bij toen we erachter kwamen hoe je de naam Fikre, de naam van zijn toekomstige baas, uitspreekt. Een i wordt meestal een soort u, dus dan weet je het wel. Onze leraar keek een beetje raar op van de slappe lach die we kregen: zijn dochter heet nl ook Fikr. Een van de Engelsen heeft toen maar voorzichtig uitgelegd waar die slappe lach vandaan kwam.
Naast taalonderwijs hebben we ook een aantal gastsprekers gehad, o.a. over de geopolitieke , culturele en economische ontwikkeling; en de rol die de vrijwilligers daarbij kunnen spelen. Ethiopie heeft een flink groeiende economie van 11 % per jaar. Helaas groeit de bevolking ook hard en bedraagt de inflatie 19 % per jaar. Ze zijn er dus nog lang niet.
Of het daarmee te maken had of niet, gisteren kwam het slechte nieuws dat er in heel Addis Abeba geen SIM kaarten meer te krijgen zijn waardoor we dus voorlopig nog niet gebeld kunnen worden. Daar balen we best een beetje van, maar ja: dit is ook Ethiopië. Onze Nederlandse simkaarten weigeren dienst, ook al was mij vooraf door Telfort verzekerd dat ik wel kon sms’en vanuit Ethiopië.
Misschien lukt het volgende week om in Arba Minch een simkaart te kopen.
Inmiddels hebben we kennis gemaakt met Judy, een Engelse dame van 60 jaar die ook als accompanying partner met haar echtgenoot mee is en in Arba Minch woont. Een heel aardige vrouw, dus dat wordt vast gezellig. We hebben al een beetje zitten bomen over het binnenkort samen verder proberen op te bouwen van een bibliotheek in een gebied vlakbij Arba Minch. In dat gebied worden met name ambachtsmensen en hun gezinnen behoorlijk achtergesteld/gediscrimineerd. Zij kunnen niet makkelijk naar school en kunnen ook nauwelijks lid worden van de kerk bijvoorbeeld (niet vanwege de kerkleiders, maar omdat de andere gelovigen dat zo ongeveer onmogelijk maken heb ik begrepen). Door daar nu een bibliotheek in te richten hoopt men dat de kinderen wat leren en door de bibliotheek ook toegankelijk te maken voor de andere inwoners hoopt men toch een beetje integratie te kunnen bevorderen. Althans dat is wat ik er tot nu toe van begrepen heb.
Het lijkt er ook op dat inmiddels duidelijk is dat we komen te wonen op de compound van een technische school (Mechanic Jezus ??). Het voordeel zou zijn dat het een heel aardig huis moet zijn en het nadeel dat het wel 20 -30 minuten heuvel afwaarts lopen is van het echte dorp. Met de boodschappen terug vanaf de markt zal dus met een lijntaxi moeten. Judy waarschuwde ons tevens geen schoon huis te verwachten en in Addis alvast de nodige schoonmaakmiddelen te kopen. Het had haar 4 dagen poetsen gekost voor haar huis redelijk schoon en bewoonbaar was. We zijn dus zeer benieuwd.
Verder zijn we heel benieuwd naar de beesten of beestjes die we aan zullen treffen. In Addis hebben we alleen nog maar s’avonds wat kakkerlakjes in de kamer en badkamer, gelukkig van een kleine soort. In Arba Minch moet je op bepaalde plaatsen je deuren erg goed dicht houden omdat anders de baboons (bavianen) je huis in komen en de koelkast leeghalen en verder meenemen wat ze kunnen gebruiken.
Zoals het er nu voor staat vliegen we pas zondag 17 februari naar AM omdat er alleen op woensdag en op zondag een vlucht is, en Hans woensdag in Addis nog een workshop heeft. Heel misschien wordt er nog een prive auto gehuurd om ons donderdags met de auto naar AM te brengen. Het kost 12 uur, maar schijnt een hele mooie tocht te zijn, dus wij hopen dat het alsnog de auto wordt.
Vandaag kreeg iedereen een envelop met 80 euro of 120 euro (koppel) om een uitrusting voor je huis te kopen. Wij hebben dus al lakens, een paar echte porceleinen borden en schalen gekocht en een strijkijzer. Dinsdag ga ik verder nog een beetje shoppen. Verder hebben we uitleg gekregen over hoe we ons petroleumstel moeten gebruiken om op te koken, we krijgen nl allemaal een petroleum (beter gezegd kerosine) pitje en een electrisch plaatje mee. Ik ga dus nog maar een tweede plaatje zelf kopen. Maar ja, als de stroom weer eens uitvalt zullen we het dus echt met het kerosinepitje moeten doen. Het stellletje heeft zelfs exact dezelfde groene kleur als het petroleumstel van oma vroeger.
Het laatste dat ik jullie nog wil laten weten is dat we ons deze week ook hebben laten registreren bij de Nederlandse ambassade hier, waar we erg vriendelijk ontvangen werden en we alvast een uitnodiging voor een feestje op Koninginnedag kregen. Maar ja om daar nou straks 12 uur voor in de bus te gaan zitten. De ambassade zit in een heel erg mooi nieuw modern gebouw, dat geloof ik al een of meer architectuurprijzen gekregen heeft. De dag erna voor een gezondheidsbriefing op de compound van de Britse ambassade geweest. Die was wel heel erg groot en luxe. Veel ambassadepersoneel leek op de compound te wonen en de kinderen konden er zelfs paard rijden. Ik heb gelezen dat ze zelfs een eigen restaurant op hun terrein hebben. Het was een enorm groot terrein.
Morgenmiddag gaan we wandelen in de Entoto Hills als mijn darmen tenminste weer rustig zijn. Ik heb gisteren nl in een restaurant salade gegeten, dat wordt afgeraden, maar het was zo’n nette tent dat ik dacht dat het daar wel moest kunnen: niet dus...
Hans is vanmorgen naar het ziekenhuis geweest omdat hij een keelontsteking had die maar niet overging en die is nu aan de antibiotica. Maar over een of twee dagen zijn we weer helemaal oké, hoor.
Nou dat was het weer even. Morgen proberen dit verhaal in een internet café gepost te krijgen en daar moeten jullie het voorlopig weer mee doen, want de internetfaciliteiten zijn hier zo slecht dat persoonlijk mailen hier eigenlijk niet te doen is. Ik heb twee keer geprobeerd om Inge een mail te sturen voor haar verjaardag. Twee keer ¾ uur tot 1 uur bezig geweest, maar het heeft niet zo mogen zijn. Dus Inge, bij deze alsnog gefeliciteerd met je verjaardag.
En niet te vergeten te zeggen dat we jullie reacties heel leuk vinden om te lezen.
Doeiiiiii !!!
Meer foto's van Addis:
http://hanshesseling.nl/arba/aa2/index.htm
-
10 Februari 2008 - 21:36
Felice En Flip:
Leuk verhaal hoor. Erg goed dat jullie de tijd nemen om zo uitgebreid verslag te doen. Veel dingen zijn erg herkenbaar, maar er is inmiddels ook wel heteen en ander veranderd daar. Ik weet niet of je zo prat moet gaan op de juiste uitspraak van het Amhaars als je het met een antibiotica kuur moet bekopen. Nou ja het allerbeste er mee natuurlijk. Ook met de darmen, je ziet dat we niet overdreven hebben.
we blijven de verhalen natuurlijk volgen. Het aller beste en een goede reis naar Arba Minch -
11 Februari 2008 - 09:00
Pieter:
Dr. Livingstone, I presume...? zei Henry Morton Stanley in November 1871 toen hij na een zoektocht van 8 maanden David Livingstone vond bij het Tanganyika meer.
Hier moest ik aan denken bij het lezen van jullie avonturen. Wat een belevenissen...en dan te bedenken dat jullie nog op je eindbestemming moeten aankomen; dan begint het pas echt.
Voor ons aan de zijlijn is het mooi leesvoer. Nogmaals...petje af !!!
Groetjes
pieter
-
11 Februari 2008 - 18:52
JW En MT:
O wat een avonturen geweldig om te lezen ik zou wel eens even om het hoekje willen kijken!
Geneit van deze week en alvast en goede verhuzing ps is het kerosinestel groen met goude randjes???
veel succes daar en beterschap -
12 Februari 2008 - 11:23
André En José :
Hannie en Hans heel veel succes bij jullie activiteiten en ook lekker genieten van de natuur daar. -
13 Februari 2008 - 08:57
Mieke En Rob:
Eindelijk een reactie van ons. Jullie zijn veel in onze gedachten geweest hoor, maar we waren met vakantie en konden bij terugkomst jullie site even niet vinden (kaartje zoek geraakt). Rob heeft jullie opgespoord door op 'waarben jij.nu' te zoeken naar Ethiopie- gangers. Dat waren er niet zo veel!
Het klinkt heel erg goed, wat jullie meemaken en beschrijven. Het viel tot nu toe dus 'mee'? Die eerste indrukken en beelden vind ik enig om te lezen: hoe Addis oogt, jullie ontdekkingen achter de voordeuren, de ouderwetse cursus, het sjieke leven in de ambassades en jullie gevoel om het samen met de rest van de groep te gaan 'doen'. Hoop dat de eerste kennismaking met Arba Minch ook een goed gevoel geeft. Een stevige schoonmaakbeurt is je wel toevertrouwd, Hanny en als je lief praat over 'een paar kakkerlakjes' durf je ander ongedierte vast ook wel aan! Het petroleumstel roept ook bij mij veel nuttigheidsgevoel en herinneringen op (bonensoep! hachee!), met strijkijzers heb ik minder.
We volgen hier natuurlijk ook het nieuws in Kenia op de voet. Spannend of jullie daar in Arba Minch wat van merken.
Hanny en Hans, heel veel succes met de volgende stap. We volgen jullie.
Groetjes, ook van Rob,
Mieke
-
13 Februari 2008 - 19:54
Dieneke:
hallo luitjes, de gezondheid weer onder controle? Hanny je verslag weer met plezier gelezen. Dat worden veel stoofpotjes op het petroleumstel. En misschien toch die fiets kopen? (dan wel met hulpmotor). Succes verder en groetjes
Jan en Dieneke -
14 Februari 2008 - 13:25
Paulien:
Wat een schrijver ben jij Hanny! Hoop dat jullie weer opgeknapt zijn,dan kun je met frisse moed naar Arba Minch. Daar ijverig aan de slag. Jij hebt er geen moeite mee je handjes te laten wapperen, dus binnen no time glanst alles om je heen. Succes,
Plien -
15 Februari 2008 - 09:36
Dineke:
Hoi Hanny,
van Friso kreeg ik je web-site doorgemaild. Leuk om alles eens te lezen en natuurlijk spannend en vooral onbekend!
Ik blijf het maar een dappere onderneming vinden. Als ik kan helpen met het verzamelen van Engelse leesboekjes e.d. laat het weten, want ik kan misschien wel wat via scholen regelen.
Nog even wat info over de Huma ladies:
Zeyneb: gaat heel goed, maisonette bijna helemaal ingericht, alleen kamer Oscan nog niet klaar. Heeft wel een bed. Maar het grote nieuws: Zeyneb belde 2 weken geleden: ze was in "sjok-sjok", haar moeder zou naar Nederland komen, onverwacht voor 1 maand. Leuk, he?
Besime: gaat goed, zit op inburgeringscursus met Zeyneb, maar zij hoeft maar 6 weken ws. Beritan gaat beter op school. krijgt eind februari rapport, we hebben afgesproken niet meer dan 3 vijven en dan mag ze met vriendin naar bioscoop.
Joseph en Georgina: Joseph zit in het Jeugdzorg-traject voor verwijzing naar Speciaal Onderwijs. Hij is deze week psychologisch onderzocht. Ben zeer benieuwd. Moeder werkt heel goed mee.
Ben op bezoek geweest op school, juf ook grote zorg om hem.
Dat was het zo'n beetje.
Zelf heb ik niet veel bijzonders te melden. O, ja wel, Monique (moeder Ludciana) heeft momenteel 2 sollicitaties lopen, dat gaat dus ook de goede kant op!
Hou je taai, Dineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
